منم همیشه از فکری که میکردم پیش خدا شرمندم ،خدا فهموند که هیچی به ما ربط نداره عمه چی دست اونه
حالا هم خیلی تلاش میکنم در رابطه با کسی چیزی نگم و اگه احیانا چیزی میاد تو ذهنم سریع از خدا کمک میخوام ولی انسانیم و ...
بعضی جاها نمیتونیم
منو شوهرم تو شهری زندگی میکنیم که خانواده هامون اونجا نیستن ، موقع بیکاریش ما همونجا موندیم چون شوهرم دانشجو بود اونجا و کلا هم امید داشتیم دوباره همینجا مشغول به کار بشه بعد بار که رفته بودیم شهرستان یه فامیلاشون با طعنه گفت : شما که دیگه اونجا کاری ندارید چرا برنمیگردین اینجا?دلم شکست اما بخدا نفرینش نکردم...دو هفته بعدش شوهر خودش بیکار شد 😓 واقعا دلم نمیخواست اینجوری بشه
مثلا... یکیشون با مادربزرگم زیادی راحته گاهی یه چیزایی میگه یا یه رفتاری میکنه که مجبور میشم یه تشر بهش بزنم... و....
یه خواهرم هم سه چهار سالشه گاهی یه تذکراتی بهش میدم و به مامانم میگم چون کوچیکه زیاد لی لی به لالا میذارین روانشناسا میگن خیلی هم نباید به خواسته های نا معقول شون توجه کرد... خصوصا وقتی سر هرچیزی میزنن زیر گریه
