هر کس باید شرایط خودش رو ببینه،من با شرایط خودم ترجیح میدم بیش از یک بچه داشته باشم
پدرم تک فرزند هستن،حقیقتش چیز جالبی در موقعیتش ندیدم،هر چند خیلیا به خاطر شرایط اقتصادی پدربزرگم حسرت شرایط پدرم رو میخوردن چون فکر میکردن لابد چون تک فرزنده کلی از کمکهای مالی پدرش بهره مند میشه  در حالی که پدر من شخصیتش جوریه که از کمک مالی گرفتن از پدرش خوشش نمیومد و دوست داشت رو پای خودش بایسته! در اصل پدربزرگ و مادربزرگ من به درستی پسرشون رو مستقل و مسئول بار آورده بودن که نگاهش به دست اونا نباشه
من کاملا متوجه حسرت همیشگی پدرم برای داشتن خواهر و برادر هستم،خصوصا الان که پدر مادرش فوت کردن
دوست ندارم دخترم این موقعیت رو تجربه کنه،هر چند معتقدم فقط به خواست من نیست،خدا هم باید بخواد
برای اونایی که فکر میکنن تک فرزند بهتره چون بهتر میشه بهش امکانات داد میگم: پدرم در کودکی یه همسایه ای هم داشتن که اونا هم وضع مالیشون خیلی خوب بود و اونا هم یه فرزند پسر داشتن،ولی اون پسر طوری بار اومده بود که هر چی میخواسته ظاهرا براش فراهم میکردن خانوادش و کلا غرق در امکانات شده بوده،بعدها اون پسر به هیچ جا نرسید چون عادت کرده بود پدرش تامینش کنه،بعد از مرگ پدرشم ارث پدرشو با اینکه خیلی زیاد بود تمامشو مصرف کرد و بعد از اون مجبور شد بره مسافرکشی و با یه درآمد محدود زندگی میگذروند چون هیچ کار دیگه ای هم بلد نبود،البته منظورم این نیست که مسافرکشی بده ولی برای آدمی که اونجوری تو پر قو بزرگ شده مسلما زندگی با درآمد مسافرکشی خیلی سخت تره
میخوام بگم من معتقدم با این فکر که یه بچه داشته باشم چون بیشتر میتونم خرجش کنم موفق تر میشه موافق نیستم
آدم چه یه بچه داشته باشه چه چندتا،حتی وقتی شرایط اقتصادیش فراهمه باید گاهی به بچه نه بگه،باید به بچه بفهمونه که در نهایت باید خودش گلیمشو از آب بکشه
من اگر کل ثروت دنیا رو هم جمع کنم ولی بچمو مسئولیت پذیر بار نیاورده باشم و همه جا خودم مسئولیتهاشو به عهده گرفته باشم بعد از من این بچه همه چیز رو خراب میکنه و تمام
برای بچه ای که مسئولیت پذیری رو یاد نگرفته و همیشه پدر مادرش به جاش مسائلش رو حل کردن هیچ تضمینی وجود نداره که تا آخر کسی باشه که جورشو بکشه،بالاخره یه جایی این آدم به مشکل میخوره و خوب نه ظرفیتشو داره نه بلده مشکلشو حل کنه نه هیچی
البته منظورم این نیست که بچه رو تو فقر و بدون هیچ امکانات و حمایتی بزرگ کنیم،منظورم اینه که خیلی کارهایی که انجام میدیم و فکر میکنیم لطفه در حق بچمون در واقع گرفتن استقلال و هویت فردی بچمونه و باعث میشه ازش یه آدم بی مسئولیت و وابسته بسازیم که تنهایی در واقع فلجه و کاری ازش برنمیاد