سوم راهنمایی بودم که پدرم مرد و دو سال بعدش برادر جوونم که 3 تا دختر داشت بیماری سرطان گرفت و از دنیا رفت حالا ما بودیم و یه خونه پر از یتیم و فقر و نداری.هفده سالم بود که تو خیابون یه مرد ظاهرا پولدار بهم شماره داد و باهم آشنا شدیم و من علیرغم اینکه دوازده سال از من بزرگتر بود و ظاهر ش اصلا به دلم نمیشست فقط برای رهایی از فضای غم بار خونه و درد و رنج بی پولی زنش شدم خوشگل و ظریف بودم و زن یه نره غول شده بودم ظرف چن ماه پشیمون شدم اما امکان طلاق نداشتم درسمو ادامه دادم و همش پسرهای جوون و خوش قیافه سر راهم قرار میگرفتن اما من دیگه متأهل بودم یه حسرت عجیب همیشه ته دلم بود رفتم دانشگاه و پشیمون از انتخاب اشتباهم چند باری هم همکلاسیهام فک کرده بودن همسرم پدرمه و این خیلی منو عذاب میداد.حالا ده سال از ازدواجم میگذره و یه دختر دو ساله دارم اما هنوزم همسرمو دوس ندارم هنوزم خجالت میکشم جایی باهاش ظاهر بشم حالا دیگه دردام عمیقتر شدن حالا اختلاف فرهنگ اختلاف عقیده اختلاف تحصیل و سطح هوشی و حتی طرز حرف زدن همسرمم برام عذاب آور شده دیگه خسته شدم از این همه تحمل احساس میکنم جوونیم تباه شده...خسته ام...
حق داری عزیزم
ای بابا
چند سالته گلم?
برادر زاده هات چی شدن
من شما رو میخونم
حق داری....
اختلاف سنیتون چقدر بود
چاره ای نداری جز اینکه پای انتخابت وایسی
ای خدا 😢
وای عزیزمممم😢😢😢
خب عزیزم ادم یه تصمیمایی میگیره بایدپاش بایسته تو هم همسرت رو انتخاب کردی مقایسه اش نکن مخصوصا که الان یه دخترم داری اینجوری افسرده و سرخورده میشی
بیچاره اون موقع که از فضای غم بار خونه نجاتت داد,, خرج تحصیلت کرد,, بهت ارزش داد نره غول نبود,, حالا. 😞😞دلم واسش سوخت اختلاف فرهنگ,, تحصیل. 😖
توی متنت گفتی ظاهراپولدار😐ینی پولدارنبوده؟
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
32 ثانیه پیش
33 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
