چه طرز فکریه
مگه اجاره نشینی چیش بده،منم تو خونه بابام تا بودم اجاره نشینی ندیده بودم میترسیدم الان میبینم چیز بدی نیست، حالا ما واحد داریم اومدیم اجاره کردیم بقیه که ندارن و مجبورن چی بگن
اجاره نشینی چی داره آخه قرارداد میبندی برا یه سال یا هر چقدر که طرفین بخوان بعدشم پول رهن و اجاره ش تعیین میشه و میری تو اون خونه زندگی میکنی، تازه دو نفر آدمی هم میتونی خونه کوچیک بگیری قیمت مناسب تر هم چون سرو صدا ندارین بچه ندارین بلندتون نمیکنن
عزیزم شرایطو برعکس کن و فکر کن رفتین طبقه بالای پدرت زندگی کردین مامانت بابات بیان در بزنن شوهرت باز نکنه تازه بهت اعتراض هم بکنه چه حالی بهت دست میده
اونم تو دوراهی قرار میگیره،اونم خانوادشه دلش نمیاد بگه نیایین خونه ی من،یا زن من از قصد جواب نداده، ناراحت میشه، نه میتونه از شما توقع داشته باشه که همش درو به روشون باز کنین نه میتونه به اونا بگه نرین خونه ی من
تازه اگه یکم طرف خانوادش باشه قراره باهات بد برخورد کنه یا قهر کنه که چی میشد باز میکردی شاید کارت داشتن یا مامانم میخواست غذا بده چایی بده شکلات بده و و و هزارتا بهونه تا دفعه ی بعدی عذاب وجدان بگیری باز کنی درو
تو زندگی های اینجوری هر چقدر هم بخوای مرز تعیین کنی بازم کدورت پیش میاد
