به وقت صبحگاهی چو چشمت افتاد به حق
شاکر حق باش ک در صبح نور را اورد بخیر
حق خودش خییر خواه عالم است
با همه کافر چه دوست و دشمن و بس
کودک و پیر ندارد جایی در قلبش
چون خود بزرگ است در دل کودک و بس
چشم هر بیننده را در سر نهاد
چشم هر عاقل را در دل نهاد
آن که با چشم سرش دید تورا
عقل او را هم در سر نهاد
آن که با چشم دلش دید تو را
عقل او در دل خویش نهاد
دل خویش نه دل تو میدانی
چون دلش صاحب اهل قلم است
هر چه را با قلم آوردی پدید
مطمئن باش که حرف حق است مطلقا
چون خودش دنیا را با قلم افرید
اقرأباِسم ربک الذی خلق
گفت بخوان به نام پروردگار خویش که افرید
افرید انسان را ز خون بسته
بخوان و پرودگار تو است مهتر
انکه بیاموخت قلم را
آموخت به انسان آنچه را ن داست
نه چنین است همانا انسان
سرکشی کند ،بی نیازشود
همانا بسوی پروردگار است بازگشت
این است حرف حق خوب بدان
انقدر گره در کار دگران نیانداز بشر
چون خودش خیدفعش ددفعش میکند
هر خیر را جذبش میکند به نزد دلش
علم بهتر است چون خود ثروت میان قلم است
