بچه هام بیرون خیلی مظلومن

ممنون ازراهنماییت

اگر تونستی برام مثال بزن 

دوستدارم بیشتر بدونم 

تک تک نظرات دارم فکرمیکنم تموم رفتارام درست وغلط میاد جلوی چشمم

روانشناس هزینه میخواد فعلا نمیتونم 

اینجا اومدم از تجربه بقیه و نظرات درست مثل حرف هایی که شما زدید استفاده کنم 

برام تلنگر بود

مرسی از شما 

باید وقت بذارم براشون 

من فقط غصه خوردم و توخودم بودم 

کاش حرف خانوادمو گوش میدادم 

من خیلی حماقت کردم 

بهت بگم متوجه میشی چ شخصیتی دارم 

من مجردی عشق ی طرفه داشتم ب کسی بااینکه هوش بالاوزیبایی داشتم اون فقط برای سرگرمی میخواست نه ازدواج 

حالا آدم مناسبی هم نبود نمیدونم چرا من عاشقش شدم خلاصه با اومدن رفتنش اعتمادبنفسم ضربه خورد 

ب همسرم چشم بسته بله گفتم درصورتیکه طفلی مامان بابام میگفتن این آدم تو نیست چوم اخلاق منو می‌دونستن ی دختر شاد اجتماعی سرزبون دار برعکس شوهرم ک مخالف همه ایناست

تو عقد فهمیدم باهم خیلی فرق داریم اما از طلاق ک تو شناسنامه ام بخوره ترسیدم جرأت نداشتم بکشم کنار بعد عروسی واقعا کم آوردم امااینبار بقیه وساطت کردن مامانش اسممو توفامیل خراب کرد ک اگ رفتم بگن ایراد از منه 

منم باز لجبازی کردم برای اینکه حرف مادرش ثابت نشه نشستم سرزندگی شاید برات مسخره باشه ولی دلیل های من برای ادامه این بود هرکی همسرمنو میبینه میگ چقدر مظلومه 

دلی توخونه واقعا قلدره.حرف گوش نمیده

بعد گفتم بذار بچسبم ب زندگیم شاید ایراد منه مامانش راست میگه بچه آوردم سعی کردم پیشرفت کنیم ولی شوهرم توگذشته موند هرروز یادآوری میکنه فلان جا این حرفو زدی 

فلان جا فلان کردی 

شده نقطه مقابل من همش مخالفت میکنه از پیشرفت جا موندیم 

جفتمونم توفامیل هم بد نام شدیم .اون توفامیلای خودش ازم بد گفت منم از اون 

کاش جرأت داشتم میومدم اززندگیش بیرون 

باشه عزیزم 

حتما 

باز راهکاری داشتی هرچند کوچیک بهم بگو 

بخدا مغزم ب هم ریخته

چ خوب جواب داده

بچه های من حس حقارت دارن

بالاتر نوشتم برای کاربر باران 

ولی احساس میکنم بزرگترین اشتباهمون اینکه منو همسرم همو نبخشیدیم 

تو گذشته گیر کردیم 

ازطرفی همسرم طوریکه شده نقطه مقابلم 

میدونم محبت کنم محبت میکنه ولی حرفی بیاد وسط باز دادوبیداد میکنه 

بچه ها بزرگ شدن 

منم همش تو خودمم فقط توفکر وخیال 

ممنون عزیزم

حتما