یکم طولانیه اما شک‌نکنننن پشیمون نمیشی از خوندنش
من دختر۱۹ساله ایم که از بچگی شاید تنش شدید بین پدرمادرم بودم از درگیری خای لفظی و فحاشی گرفته تا کتک‌زدن(همه اینا هم از طرف پدر بود نه اینکه مادر هم فحاشی کنه)
خلاصه رابطشون واقعا بد بوده همیشه امااا هردوشون بشددددت برام پدر و مادر های خوبین یعنی شاید یکی از بهترین آرزو هایی که بتونم برای کسی بکنم اینه که پدر و مادری مثل من داشته باشن(از لحاظ رفتارشون بامن،نه بین خودشون)همه جوره عالی
ولی من از ازدواج متنفر و ترسونده شدم و وقتی اینو مامانم به بابام می‌گفت پدرم معتقد بود که بچه چیکار به رابطه بین پدرمادر داره؟من براش پدر خوبی باشم توام مادر خوبی باشی کافیه بیخودی ننداز گردن من که بخاطر تنش های ما از ازدواج متنفر شده.
ولی میدونید چیه اینکه رابطه بین خودتون و همسرتون متشنج باشه اما برای فرزندتون از پدر مادر خوب بودن هیچی کم نذارید دلیل نمیشه چون هر بچه ای از بچگی تصورش از ازدواج و آینده ش یه چیزیه مثل زندگی پدرمادرش و حقیقتا من همیشه حتی از تصور اینکه مردی مثل پدرم شوهرم باشه مثل سگ میترسیدم میدونید درواقع من تا عمر دارم از پدرم به نیکی یاد میکنم که پدر خوبی برام بوده اما تصور اینکه مردی با شخصیت ها و ویژگی های پدرم اینبار در قالب همسر بخواد در زندگیم باشه واقعا نه!!!!
چون تصور من میشه مردی که درست مثل پدرم رابطه ش با فرزندش خوبه اما با زنش نه
من چون همچین شخصی پدرم بوده و من قربانی اخلاقش نشدم آسیبی ندیدم اما به عنوان همسر مردی با شخصیت های پدرم قطعا قربانی خواهم شد
پس حواستون به روابط بین خودتون و همسرتون باشه. بچتون بر اساس جنسیتی که داره آینده خودش رو تغریبا در ابعادی مثل زندگی پدرمادرش میبینه.ممکنه شما براش پدر مادر خوبی باشید اما افرادی با این شخصیت ها فقط تا وقتی که فرزندشون هستید بهتون آسیبی نمیزنند اما اگه همسرشون باشید در واقع باید گور خودتون رو بکنید چون اون آدم هم مثل پدر یا مادر شما قراره برای بچه هاتون خوب باشه نه شما
