آیا فقط فروریختن ساختمان پلاسکو در تهران ارزش اینهمه پوشش خبری رسانه ای و غم و اشک و آه رو داشت؟ آیا هموطن سیستانی من ارزشمند نیست که هیچ رنجی از غصه خانه خراب شدنش نمیخوریم؟ به مسئولین کاری ندارم که نزدیک زمان انتخابات ترجیح میدن وقت و انرژی خودشون رو خرج سیستان نکنند چون ارزش تبلیغاتیش به إندازه پلاسکو نیست  سوالم از خود هموطنانم هست که کمک های مردمی شون سرازیر شد سمت پلاسکو برای آتشنشان هایی که شام و نهار دادن بهشون وظیفه لوجستیک سازمان شون هست اما به فکر کودک سیل زده گرسنه سیستان نیستند