عزیزم قربون اون دل بزرگت برم من.کار خوبی کردی بخشیدی.به هر حال زندگیته.نباید بزاری از دست بره.منم بودم کار شما رو میکردم.کاش اون مادرشوهره قاشق نشسته ت اون وسط نبود .آخه بگو به تو چه.کجا راه افتادی میایی؟به تو چه که پشت تلفن حرف اضافه بزنی و از چشم بیوفتی؟چکاره ای که الان راه افتادی داری میایی؟اما چیزی نگو.عادی باش.
عزیزم دیگه وقتی آشتی کردی، زیرش نزن
حرف خودت رو دو تا نکن.
الانم که مادرش اومد هیچ بهونه دستشون نده. بحث نکن. جواب نده. چون خودت گفتی بیان، اگه الن بحث کنی میگن ما اومدیم وتو نساختی
با شوهرت هم خیلی حرف نزن که داستان درست نشه. اگه اون خودش حرف زد تو هم بزن. اگر نزد فعلا چیزی نگو اما سرسنگین نباش و کم محلی نکن.
کار خوبی کردی بانو
اصلا از کاری که کردی پشیمون یا شرمنده نباش، این کار نشانه سلامت روان و عقل و درایت بیشتر شما هست
عادی باش، نه خیلی گرم و نه تو گارد
با لحن عادی با شوهرت و خب مادرشم هست دیگه صحبت کن و بگو ما همه انسانیم، انسانیت و دین جدا کردن بچه از مادر رو ناروا می‌دونه
بچه امانت خدا هست ما باید هر دو بهترین محیط و براش فراهم کنیم،
بگو من شوهرم و زندگیم رو دوست دارم و دلم نمی خواد ازش پیش خانوادم و کسی بد بگم
بگو تو همه زندگی ها اختلاف هست ما میتونیم با هم حرف بزنیم و کم کم مشکلاتمون و حل کنیم
به مادرش اصلا نپر و بی احترامی نکن
خونه رو ترک نکن
اگر مادرش بهت پرید با ادب بگو مامان جان شما احترامت واجبه، شما خانم زحمتکش و باتجربه ای هستی راه حل خوب جلو پسرت بزار و بهش سازش یاد بده خدا هم برات جبران میکنه
اینا رو برا سیاست و زرنگی بهت میگم، برا اینکه خودت و باادب و دانا نشون بدی
بعد که مادرجان تشریف بردن کم کم اوضاع رو مطابق میل خودت بکن
مادرشوهرت تا کی قراره خونت بمونه؟
مامان مهربون امشب کنار کوچولوی نازنینت با وجدان راحت بخواب و به خودت افتخار کن
عززززیزم....سعی کن الان اصلا دعوا و بحث راه نندازی.همسرت اگر عصبیه سعی کن باهاش جروبحث نکنی و سکوت و سکوت.نمیدونی چقدر سکوت خوبه و جوابگو هست درمقابل انجور آدما.بخدا اگه بچه نداشتی شرایطت فرق میکرد ولی باید سعی کنی بچه ات تو آرامش باشه.لعنت به قانونی که مادر را از بچه اش جدا کنه.
