سلام، مامانا من یه پسر دارم دوسال و هفت ماهشه راستشو بخواین خودم دوست ندارم دومی رو بیارم یا فوقش چندسال دیگه بیارم اما شوهرم قبول نمیکنه میگه سه سالش که شد اقدام میکنیم😔😣من اعصابم خورده هرچی باهاش حرف میزنم گوش نمیده، راستش پسر من خیلی شیطونه، رو اعصابه، حسوده، لجبازه، پرخاشگری میکنه، همه چیزو پرت میکنه، بخدا من با ۲۸ سال سن احساس کردم پیر شدم😭😣😔اما شوهرم خونسرده برعکس من جون میده برا بچه خیلی خوب ازش مراقبت میکنه اما من عصبی شدم بخدا، حالا همه بهم میگن اگه دومی بیاد این خوب میشه، واقعاً اینجوریه؟ من نمیخوام بیارم، شوهرم گیر داده چون خودش خیلی دوست داره، شما بگین خوبه یا نه؟ از تجربه هاتون بگین، ممنون میشم.
بچه ها بعد مدت ها جاریمو دیدم، انقدررررر لاغر شده بود که اولش نشناختمش! پرسیدم چیکار کرده که هم هرچیزی دوست داره میخوره هم این قدر لاغر شده اونم گفت از اپلیکیشن زیره رژیم فستینگ گرفته منم زیره رو نصب کردم دیدم تخفیف دارن فورا رژیممو شروع کردم اگه تو هم میخوای شروع کن.
الان که دیره اگه میخواستی هم بازی بشن باید زودتر اقدام میکردی
هوای خوب مثل زن خوب استهمیشه نیست. ..زمانی هم که هست, دیرپا نیست.مرد اما پایدار تر است.اگر بد باشد, می تواند مدت ها بد بماند و اگر خوب باشد, به این زودی بد نمی شود اما زن عوض می شود با بچه, سن, رژیم, حرف, ماه, بود و نبود آفتاب, وقت خوش...زن را باید پرستاری کرد با عشق،حال آن که مرد می تواند نیرومند تر شود اگر به او نفرت بورزند
من یه نگاهی به تاپیک های قبلی شما انداختم و واقعا دلم به حال بچتون سوخت...بچه ها ایرادی ندارن متاسفانه ایراد از ما پدر و مادرهاست...فقط یه روز تصمیم بگیرید مهربونم باشید باهاش ببینید چقدر عوض میشه رفتاراش...من خودمم پر اشکالم و زود عصبی میشم ولی هروقت باهاش مهربونم بودم بازخورد مثبتش رو دیدم...ولی با این روحیه که شما دارید بنظرم بهتره اول به فکر درمان خودتون باشید بعد اقدام کنید...
اتفاقا من وقتی خودم رو با دوستام مقایسه میکنم میبینم خیلی کم حوصله هستم.خیلی هم استرسی هستم سر بچه ام.اگر خدا نکرده یه اتفاقی براش بیفته میمیرم از غصه...منم خیلی حرص میخورم ولی میخوام رو خودم کار کنم...اینجوری بچه خوبی نمیتونم تربیت کنم با این شرایط...سعی میکنم از روانشناسیهای تربیت فرزند استفاده کنم چه با کتاب چه مجازی