با همسرم خوبیم چون اخلاقامون بهم دیگه خیلی نزدیک شاید اگه من یا اون طرز فکرمون فرق داشت اصلا نمیتونستیم زندگی کنیم
چون کلا زندگی ما فرق داره نسبت به زندگی اطرافیانمون
هم اینکه شوهرم واقعا ادم صبوری و در برابر خانواده من خیلی کوتاه اومد
من و همسرم خودمون اشنا شدیم و بعد یک سال اشناسی ازدواج کردیم
با خانواده همسرم هم خوبم چون روابطم رو بشدت کنترل میکنم
البته اونها هم ادمای خیلی خوبی هستن