خانوما من به شدت پرم از افکار منفی...
کارایی که قبلا خونوادم باهام کردن، اتفاقات تلخی که برام افتادن، اشتباهاتی که کردم... همه هی میان جلو چشمام و عصبی و غمگینم میکنن... نمیتونم کنترلشون کنم. از طرفی یه آدم کاملا تنهام و تو غربتم تو این شهر هیچکسیو ندارم. دلم یه دوست میخواد که بتونم باهاش برم گردش و خرید. ولی هیچکس نیس! حس میکنم اگه برم پیش روانپزشک ازم بخواد که تو اجتماع باشم ولی چجوری؟ صب تا شب منمو این در و دیوار... از فرط افسردگی نمیدونم چیکار‌کنم و چطوری این افکار منفیو دور کنم... اگه راه حلی دارین بهم بدین🥺
