عقیم کردن یک انسان بنا بر قوانین قضایی برابر کشتن آن انسان است. در صورتی که ماهیت وجودی انسان غیر از غرایز مادی، دارای ابعاد والاتری نیز هست. وجوه تمایز انسان و حیوان در همین جا می باشد. انسان دارای ابعاد معنوی و روحانی است و می تواند غرایزش را تعدیل کرده و تحت کنترل خود درآورد. اما در مورد حیوان اینگونه نیست. ماهیت وجودی حیوان، با غرایز سرشته شده است. بدون وجود غرایز حیوان انگیزه و هدفی برای ادامه زندگی ندارد. از بین بردن غرایز طبیعی حیوان به معنای نابود کردن و کشتن حیوان است.
در طبیعت ،پیوند بین حیوانات و زندگی اجتماعی آنها بنا بر غریزه جنسی و انتخاب جفت صورت می گیرد.
حیوانی که از داشتن غریزه جنسی محروم شود، محکوم به تنهایی می باشد.