ببین خواهرم.منی ک این حرفارو میگم خودم دوم دبیرستان ازدواج کردم.الان ۸سال.ینی تو اوج جونی و رفیق بازی.ولی اصلا پشیمون نیستم.با این حال سختی های خودشم داره.
مگه دوران مجردی ی وقتایی از همه چی سیر نمیشی وقتی حرصت در میاد.تو متاهلی هم همینه.من هم تونستم ادامه تحصیل بدم.تازگیا باردار شدم.تازه با مادرشوهر میشینم.واقعا زندگی کردن سختیای خودش رو داره.
ولی ابجی بدون ک خدا همسر را مایه ارامش قرار داده.اگر شخص مناسب هست ازدواج کن نزار ب ۴۰سالگی برسی پشیمون شی.الان همکارای خواهرم سرهنگ تمام هستن فقط دنبال ی شوهر خوب تو این سنن.الان تازه پشیمونن.
ادم همیشه مدر مادرش زنده نیست.
من همانطور ک سختی داشتم.خیلی جا خوب بود ک شوهر داشتم و پیشم بود.
ازدواج مایه ارامش فقط کافیه از هم راضی باشیم .. ب ی زندگی ساده قانع باشیم