میگی عیبی نداره اون خوشحال باشه ولی تو تنهایی میشینه گریه میکنه بخاطر آسیب ها
از شدت ناراحتی و تنهایی ب جون خونه میفته تمیز کاری میکنه ک فکر نکنه یادش بره غم هاش
هر چی مهربون تر ضربه بیشتر
واقعا بساز بودن ینی دوست داشتن؟
آخرش میشه وظیفه چون بلد بودی بسازی با تموم مشکلات همسر
باید حال دلمون رو خوب کنیم بدون احساس گناه بدون سَر خوردگی
هیچکس هیچکس بجز خودمون غم خوارمون نیست و نخواهد بود
تعادل و مرز داشته باشید
حق داری هم بسازی هم خواسته هات شنیده بشه ....
چون جذبه نداره
آره، همینطور فداکاری آخر هم هیچی. تصور کن این زن به ۴۵ سالگی برسه. چه حسی خواهد داشت؟
خواهرای من همینجورین و الان فروپاشی روانی شدن.
باید تعادل رو رعایت کنیم نه ک خودمونو فدا کنیم تا دیگری خوشحال بشه
یجور بدبختیه که حق خودت نمیبینی مثل آدم زندگی کنی.من دچار این بدبختیم متاسفانه.زورم میاد بگم پول بده همش از خودم خرج میکنم بدون پس انداز جوری که دیگه الان نمیپرسه پول نیاز داری یا نه چون میدونه خودم یکاریش میکنم
دقیقا مثل من بدبخت
از اول اشنایی باید این مدلی باشی، چون اگه بعدا بخوای اون دیگه نمیتونه تغییر رو بپذیره چون این ذهنیت براش وجود داره که اگه قبلا تونسته اینجوری زندگی کنه الانم میتونه
از همون اول هرجور باشی تا اخرش باید همونجوری باشی اگه دیدی واکنش طرف باب دلت نیس دیگه باید رد بشه
اما برای شما نمیدونم چی بگم چون دیگه گذشته ، امیدوارم شرایط زندگی تون خیلی بهتر بشه که همسرتم شرمنده شما نباشه و هرچی نیاز داشتید رو بتونه تهیه کنه🙏🏻🥀
دقیقا ،شوهر آشغال من چون رو تختی رو عوض کردم یک هفتس قهره
من بسازبودم ۱۳سال اخرش بجای تشکربهم خیانت کردالان هاج و واج موندم بخاطردخترم بایدبقیه عمرمم تباه کنم
زنی که بسازه... این انرژی رو به مرد میده که در بدترین شرایط مالی باهاش میمونه... معمولا چون بسازتر... کم خرج ترم هست... وبه استایل ومو وآرایش وبدنش اهمیت نمیده... و اینجور زن ها جذاب نیستن.... البته خرج در حد تعادل خوبه... نه خیلی پر خرج نه بی خرج
