خانوما هستین؟

دقیقا مثل آبجی منی وقتی قهرن نه میتونه بخوابه  نه غذا میخوره همشم گریه میکنه 😑دیوونم کرده 

نه خیلی مغرور .نباید این جوری باشه نباید خودخواه باشه باید اشتباهش رو بپذیره و بیاد آشتی کنه 

این که کلا اخلاق مرد هاس که حرف حرف خودشون باشه. 

مثلا من باشم ازقبل انقدر بحث میکنم تا راضی شه که بمونم. یعنی معمولاً بالاخره هر جور شده راضیش میکنم ‌ 

کاری که مخالفه انجام نمیدم که لج نکنه

بابام هم این مدلی بود خیلی بدش میومد خلاف نظرش کاری کنم. عادت کردم یه جوری برای کاری که میخوام رضایت بگیرم ‌ 

اما واقعا هم دلیل مخالفت رو میپرسم و فکرمیکنم

یعنی حتی گاهی مامانم میگه فلان چیز رو نمیخواد به بابات بگی خودت انجام بده. اما من همیشه گفتم و رضایت گرفتم ۹۰ درصد اوقات عوضش کمتر با بابام یا نامزدم دعوام میشه. دیگه اون ده درصد هم که نتونستم راضی کنم به ارامش خانواده میرزیده‌

ولی وقتی مخالفن نمیام کاری کنم و محلشون ندم‌ 

چون تهش لج میکنن از دماغت در میاد یا با قهر یا دعوا

منم اینجوری ام. خودم هیچ وقت با هیچ کس قهر نمیکنم شده کنترلمو از دست بدم حرف چرت بزنم اما از نظر من قهر بدتره! اون میگه حرف زدن اونجوری تو عصبانیت حرمت هارو میشکنه و دوست نداره اون موقع حرف بزنه و میخواد سکوت کنه. بعدم چون حریف زبون من نمیشه در لحظه عصبانیت 😄 ترجیح میده بره ساکت بمونه و هی قیافش دلخوره می‌ره با رفیقاش چت میکنه من حرص میخورم میگم بی خیالی من برات مهم نیستم. ولی بالاخره یذره بگذره به حرف میارمش. البته من خیلی اهل بحثم و اصلا اینجوری باهاش اشنا شدم و قبولش کردم که بشه باهاش بحث منطقی کرد. برای همین انقدر گفتم قهر بده و ضرر داره زتدگی سرد میشه که کش نده قضیه رو. اما منم باید موقع ناراحتی از کنترل خارج نشم. وقتی ناراحتم اولش مهربونه هی من غر میزنم گاهی یه حرفی که میدونم بدش میاد میگم لجش میگیره 

آبجیمم الان داره سعی میکنه مثل خودش باشه. آخه آدم چقدر ظرفیت داشته باشه که همش قهر قهر قهر به خدا من روانی شدم از دستشون وقتیم قهر میکنن آبجیم میاد پیشم خوب درد و دل میکنه بعد میگه یه راه حل بده وقتیم میگم صبر کن خودش زنگ بزنه میگه نه تو افکارت بچه گونست😐

چرا نمیریدپیش مشاور؟