به خدا ما خانوما باید به شوهرمون کمک کنیم.اگه ادعا میکنیم دوسشون داریم
عزیز دلم ی حقیقت رو بهت بگم نمازت وقتی قبول میشه که شوهرت هم نمازبخونه.تو مسئول شوهرت هم هستی .چطور تو به فکر آینده خودت هستی ولی به فکر آینده شوهرت نیستی.
پس تو شوهرتو واسه خودت میخای؟
اگه شوهرت داره عمرشو برات میذاره تو هم تلافی کن.تو هم با مهربونی ازش بخاه نمازشو بخونه.تا چن وقت اذیت میشی ولی بعد لذتشو میبری.
الان وقت خوبیه.بهش بگو خط قرمز من نماز ه.ازش بخاه اکه نماز بخونه حاضری تا آخر عمرت باهاش باشی.
منم مثل خودت بعد ۹سال هنوز بچه دار نشدم.تمام تلاشمو کردم که شوهرمو نماز خون کنم.بخصوص صبحا خیلی اذیت شدم.خیلی بهم توهین میکرد.میگفت هرکی را تو قبر خودش مبزارن.ولی بالاخره تونستم موفق بشم.
شوهرت مثل شوهرمنه منم گاهی ازیکاریش عصبانی میشم غرغرمیکنم بلند حرف میزنم عین خیالش نیس کاملا ریلکس میگه اروم حرف بزن صدات میره خونه همسایه بیشتر حرصم درمیاد.
ولی زیادی گیردادی بهش بعدهم‌گفته نرو قهرخودت بلندشدی رفتی الان هم منتظر منت کشی هستی؟حداقل تو خونه ت میموندی چندروز محلش نمیدادی
