بیا تاپیکم دوستِ من 👇 جوابِ همه ی سوالاتت رو ان شاءالله اینجا پیدا کنی
بیا تاپیکم دوستِ من 👇 جوابِ همه ی سوالاتت رو ان شاءالله اینجا پیدا کنی
یکبار هم یه آقای با من تصادف کردن و مقصر ایشون بودن من چون دلبسته ی ماشین و مادیات و اینا نیستم برام مهم نبود خب ماشینه تصادف میکنه لباس پاره میشه ظرف میشکنه و ...پیاده شدم بگم اشکال نداره پیش میاد داد و گفتمم یکهویی داد زدن سرم یه هواری راه انداختن دیگه منم مجبور شدم داد بزنم بگم فکر نکن من داد زدن بلد نیستم بلدم الان زنگ میزنم پلیس بیاد ببینم بازم دادن زدن بلدی😣
خب واقعا من نمیدونم اینطور جاها بهترین واکنش چیه اصلا آرامش در برابراینطور آدم ها جواب نمیده بلکه پرروشون هم میکنه😣
دقیقا همینطوره
تجربه ی جهنم هم از روی خشم و انتقام خدا نیست
بلکه برای پاک شدن و هم ارتعاش شدن با بهشت هست و نتیجه ی اعمالِ خودمون هست و به نفع خودمون هست تا ناب و خالص بشیم و بتونیم به سرزمین ِ نور بریم.
اینجا در مورد دنیای بعد از مرگ خیلی مطلب گذاشتم
🏵️🍃🏵️🍃🏵️🍃🏵️🍃🏵️🍃🏵️🍃🏵️🍃🏵️🍃
📌تَصَورِ ما این است که در اتفاقات تلخ و دردناک مثل آتش سوزی و انفجار، قربانیان حادثه، هنگام مرگ درد و رنج زیادی را متحمل شده اند، اما این فقط ظاهر ماجراست و مرگ جسمانی روی دیگری دارد که ما از آن بی خبریم.
📌آنچه که من از مطالعه ی تجربیات نزدیک به مرگ فهمیدم این است که مرگهای وحشتناکی که نتیجه آتش سوزی ها ( مثل حادثه پلاسکو و نفتکش سانچی) و تصادفات شدید یا بلاهای طبیعی هستند، فقط ظاهر وحشتناکی دارند، و آنچه در هنگام مرگ اتفاق می افتد، چیز دیگری است.
📌معمولا هنگامِ مرگِ قطعی، زمانی که در یک اتفاق مرگبار، روح متوجه می شود که دیگر هیچ راهی برای زنده ماندن وجود ندارد، روح چند لحظه قبل از حادثه، از بدن مادی بیرون می آید. از طرف دیگر چون ما زمان و مکان و چگونگی مرگمان را در جهان روح، قبل از حلول در جسم زمینی دیده ایم، در حافظه روحمان آنرا حفظ کرده ایم و وقتی با مرگ روبرو می شویم بلافاصله آن را بخاطر می آوریم، بنابراین روحمان بلافاصله از جسم خارج می شود تا درد و رنج بیهوده نکشیم. چون در زندگی زمینی، فقط دردها و رنجهایی ارزشمندند، که بخاطر کارمای اعمالمان باشند و یا چیزی به ما بیاموزند.
📌بیشترِ مردم از درد و رنج زمان مردن بیشتر می ترسند تا خودِ مکانیسم مردن! اما واقعیت این است که مرگ هیچ گونه دردی به همراه ندارد و آنقدر سریع اتفاق می افتد که ما حتی فرصت بستن چشمهایمان را هم نداریم. بعضی وقتها در مرگهای ناگهانی، روح حتی متوجه مردن خود نمی شود چون ناگهان همه چیز تغییر کرده و روح وارد اقلیمی می شود که آن را درک نمی کند به همین دلیل در ابتدا گیج می شود و نمی فهمد چرا احساسات سنگینِ مادی، ناگهان تمام شده و احساس سبکی و آرامش می کند. روح درک نمی کند چرا دارد آدمها را از بالا می بیند که دور بدنی جمع شدند، او حتی نمی داند که این بدن خود اوست که روی زمین افتاده، در این مواقع راهنمایان روحی به کمک ارواح می آیند و آنها را آماده ورود به جهان پس از مرگ می کنند.
همه عادت کردند اول داد بزنند
داد زدن مرحله آخر.
مرحله اول زبان خوش و منطقی.
باید آرامش رو تمرین کرد
اگر ما آروم باشیم و به آرامش خودمون ادامه بدیم دیگران نمی تونند داد بزنند،چون ی بی تعادلی بوجود می اد
من خودم ی همسایه داشتم خیلی مردم آزار بود همش داد میزد اعصابش از همه چی خرد بود ولی باهاش اروم حرف میزدم اون داد میزد من اروم جواب میدادم بعد مدتی هر وقت بهم می رسید آروم حرف میزد
عزیزم ما پدرمون رو از دست ندادیم
فقط اونها زودتر از ما سفرشون به پایان رسیده و به خونه برگشتن
اونی هم که داخل قبر گذاشتن جسمی بود که پدرت طی اقامت در این دنیا در اون ساکن بود ولی پدرِ اصلی اونی هست که الان در عالم معنا و هوشیارتر و آگاهتر به تو حتی خیلی بیشتر از زمانِ اقامتش در این دنیا هست.
ی چیز جالب دیگه اینکه
همسایه ام پشت سرم بد و بی راه گفته بود و منتظر بود من به خبرکش چی میگم،منم گفتم خوشحالم که یکی غیبت منو کرد گناهانمو شست
همسایه ام به قدری ناراحت شد که در مدتی که همسایه ام بود همش به بقیه میگفت من اهل غیبت نیستم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
