بهترین و تنهاترین کاری که میکنی اینه که ولش کنی. ببین این موضوع دردش هم تموم بشه جای زخمش میمونه تا آخر عمر باهاته. بیست سال دیگه هم یادت بیاد مثل همین حالا داغ میشی خشم میگیردت ازش بدت میاد. پس اولین راه چاره ات اینه اول این موضوع رو برا خودت جا بندازی که نمیتونی جدا بشی و نمیتونی هم دکمتو بزنی بمیری و شرایطت اینه. حالا برای اینکه تو این شرایط بتونی زنده بمونی و بعد برگردی به زندگی عادی باید چه کنی. اول خودتو اذیت نکن که ببخشی یا فراموش کنی گفتم که نه بخشیده میشه نه فراموش. باید یه کاری کنی فرصت فکر کردن نداشته باشی. فرصت غصه خوردن رو از خودت بگیر. البته من خودم تا سه ماه کلا فلج بودم .یعنی هر چی گریه زاری و داد و بیداد داشتم انجام دادم. اما بعد سه ماه دیدم طرف داره زندگی خودش رو میکنه همه سر خونه زندگی خودشونن. من چرا از بین برم؟ من حیفم.بلند شدم از جام. با ورزش و نقاشی شروع کردم.کم کم شد مثل یه خاطره تلخ . انگار زدم رو دیوار .یادم میومد ولی دیگه درد نمیکشیدم.