سلام من ۳ ساله ازدواج کنم و کاملا ب انتخاب همسرم بودم من ۲۳ سالم بود و ایشان ۳۱ و خیلی پخته ۹ سال بخاطر شغلش شهر قریب بود و کاملا رو پای خودش بود از نظر خانه داری در حد ی زن ۶ دانگه و در این مدتی شهر قریب بوده با خیلی از خانوما در ارتباط بوده و دوستای پسرشم همه ب درد نخور بود،منم ی دختر امروزی و اصلا در دوران مجردی کسی تو زندگیم نبوده ما باهم ازدواج کردیم و همسرم بخاطر مساءل زیز خانه داری و ....... باهام دعوا میکرد و عصبی .خیلیم دوسم دارم ولی ب شدت عصبیه طوری ک همه اینو میدونن،چند وقت پیش رفت دکتر گفتن مشکل واسواس فکری داره ولی متاسفانه بخاطر عوارضش نذاشتم قرصاشو بخوره ،از همه انتظار داره .خیلی خیلی بددهنه واقعا کلافه شدم از کاه کوه میسازه وقتی عصبی میشه بهم فحش رکیک میده جوری ک خجالت میکشم ،بهم تو دعوا هر مشکلی دارم سرکوفتش میزنه،از نظر رابطه زناشوییم صفریم .چون مشتاق نیست اصلا .لطفا کمکم کنید
ی روز خوبه و ازم کلی تعریف میکنه خدانکنه ی اشتباه کوچیک انجام بدم ویرانم میکنه ب خونوادم فحش میده ولی من ی بارم بهش فحش ندادم اصلا مثل خودش نیستم خیلی مسءله کوچیک الکی مطرح نیستش واسم
اینجا چه کمکی میشه کرد باید بری دکتر برای وسواس فکری باید داروها خورده بشه بی خیال عوارض بهتر از این زندگی ایه که برا خودت درست کردی
خب چرا نذاشتی قرصاش بخوره شاید بهتر میشد
شغلش نظامی نیست
عزیزم اولا غریب توی این متن معنی میده🌹
بعدم دخترای امروزی هزار تا کار کردن قبل از ازدواج
سوماً اگه بچه نداری مجبور نیستی با یه بیمار روانی زندگی کنی.بفرستش ور دل همون زنهایی که توی شهر دیگه باهاشون ارتباط داشته.جوونیتو هدر نده
هر طوری که هست شوهرتون باید دوره داروهاشو تموم کنه وزیر نظر روانشناس وارد . روان درمانی . فقط دارو کافی نیست پزشکشو عوض کنید هر چند ادم معر وفی بوده .
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
