به نظر من نه.شایدم بشه ولی خیلی زمان میبره که خودت ذهنتو کنترل کنی تا خوب شی.
من بعضی وقتا که بعضیا میگن دارو نخور و خودت خودتو خوب کن میگم حیفه روزایی که با استرس و تلاش بیهوده واسه خوب شدن گذشتن.چون واقعا آدم نصف عمرش به فنا میره
دقیقا منم نمیدونستم چمه چرااینجوری شدم دنیا رو سیاه میدیدم انگار همه جارو غم گرفته بود عصبی بودم حالم بد بود اما نمیدونستم چ مرگمه دوماه گذشت اینجوری تا ی روز ک حملات پانیک اومد سراغم اصلا نمیتونستم بفهمم چ مرگمه یعنی هیچکس نمیفهمید نه خونوادم ن شوهرم چون تاحالا همچین چیزی ندیده بودیم فکر میکردن جن زده شدم میرفتن دعا میگرفتن برام ،وقتی حمله ها میومد سراغم احساس میکردم دارم میمیرم داد میزدم ک نذارید بمیرم توروخدا،اینطور شد ک رفتم دکترو فهمیدم دوماهه افسردگی دارم و چون اطلاعات نداشتم و نرفتم سراغ درمان وضعم وخیم شده و حملات پانیک اومده سراغم
من حس میکنم هیچ وقت خوب نمیشم و تا ابد به دارو وابسته میشم😭😭😭😭میترسم
کسایی که دیابت دارن تا اخر عمر قرص قند میخورن ایا نگران اینن که به قرص وابسته میشن؟کسایی که تیرویید دارن قرص لیوتیروکسین میخورن.ایا نگران وابستگی هستن؟یا هر بیماری جسمی دیگه..ایا نگرانن نه فقط میخوان حالشون خوب باشه د بهتر زندگی کنن و مشکلی پیش نیاد..بیماری روحی هم همینه..مگه چی میشه یه قرص بخورم در عوض شاد و با انگیزه و سرحال باشم و به همه کارام برسمو لذت ببرم ولی قرص نخورم و افسرده روزای زندگیم توی غم و وسواس و خاطرات تلخ بگذره و هدر بشه.هیچ روز و دقیقه ایی که گذشت برنمیگرده نزار بیهوده و با غم بگذره..تازه دکتر به من گفت وقتی انشالله خوب شدی کم کم دوزش رو کم میکنیم تا قطع بشه کلا....فکر میکنی اسنترا چیه؟به بازجذب هورمون سرتونین توی مغز کمک میکنه.هورمون سرتونین باعث شادی میشه.پس بدن من کم داره پس میخورم تا جبران بشه..مثل همه کسایی که بیماری جسمی دارن کمبود انسولین یا هر هورمونی رو دارن و قرص میخورن