من الان یه همسرم
یه مادر
چند سال پیش بچه ی خونه ی پدر و مادرم بودم الان هم بیشتر درگیر زندگی خودمم دوست دارم برلی پدر و مادرم هر کاری بکنم اما فرصتش کمه
فردا روزی بچه ی منم همین منوال چه بسا بدتر هم خواهد داشت
من نمیفهمم یه عمر شکنجه بشم
خوار بشم و حقارت ببینم چرا ؟؟؟
چون بچه هایی که یه روزی میرن پی زندگیشون و انگشت اتهام اولشون سمت من هست که انقدر بی شخصیت و حقیر بودم که تحت هر شرایطی خودم و تو زندگی مرد هوس بازی مثل پدرشون نگه داشتم ، آیا از من تشکر میکنن بابت اینکه عمری یه مادر حقیر و دیدن ؟ محبت پدرشون به زنی جز مادرشون ؟ خواهر برادرای نا تنی که با تبعیض و تفاوت از هم بزرگ میشن ؟
کی از من تشکر میکنه هیچ کس
کی به من حق میده یه عمر به بهانه ی بچه این لجن زار و تحنل کردم ؟
بچه هام به خاطر فداکاریم بهم جایزه میدن ؟ نگهم میدارن
جواب همشنون نه و هیچ کس هست