روحت از قفس تن آزاد میشه
آگاه تر و هوشیار تر میشی
دیگه برای رفتن به مکانی نیاز نداری راه بری
اراده کنی همونجایی نیازی به حرف زدن ، یا گوش برای شنیدن نداری همه ی این آگاهی ها حسی بهت منتقل میشه
اما
قدرت اختیار پس از مرگ ازت گرفته میشه
جایی میری که ببرنت کسایی رو میشناسی که بهت اجازه داده بشه خلاصه برای همه چیز اجازه باید بهت بدن
خب حق الناس داشته باشی همون اول به اون رسیدگی میشه
اگه نداشته باشی
به اعمال دیگت میرسن
اگه نیکی هات به بدی هات بچربه
یعنی اون ترازو سنگین تر باشه
فعلا در باغی از باغ های بهشتی در عالم برزخ میری
و اگر نه
به چاهی از دوزخ در عالم برزخ
تازمانی که مجازات اعمال بدت تموم بشه
تموم که شد انتقال پیدا میکنی به جای بهتر
تا روز قیامت فرا برسه