خانوما من تو یه شهر کوچیکم یعنی شهرستان بعد جایی رو ندارم که برم باشگاه که نمیرم بنظرم اندامم خوبه باشگاه ها کلا دخترای جوان هستن که یکی می‌خواد خودشونو شوهر بده بعد من کسی باهام دوست نمیشه نمیدونم چرا ولی اخلاقم با همه خوبه اصلا شانس دوستی با کسی رو ندارم که مثلا طرف از من خوشش بیاد واسه داداشش یا اطرافیانش منو در نظر داشته باشه ولی خب تو باشگاه های شهر ما اصلا خانمایی نیستن که یه پسر مجرد داشته باشن خانمای متاهل اینجا اکثرا اهل خونه داری ان کتابخونه ها کلا خالی اینجا کسی اهل مطالعه نیست فقط یه دانشگاه میرم اونم کلاسامون هفته ای یکباره پسرای همکلاسمم کلا شل و ولن با فامیلا هم رفت و امد زیادی نداریم با کسی و کسی از بینشون منو نظر نداشته خب فامیل که دیگه شناخت و رفت و امد نمی خواد قطعا اگه می خواستن جلو میومدن هرچند که اگه میومدن جواب من منفی بود اکثر مواقع تو خونم هیچ جایی رو ندارم دیده بشم خیلی از خانمایی که خودشون پسر مجرد دارن منو میشناسن خانوادمو میشناسن چند باری دیدبم همو ولی هیچ نظری نداشتن اصلا به چشم هیچکسی نمیام اعتماد به نفسم واقعا خورد شده با اینکه نه اندامم نه چهرم ایرادی داره تحصیلکرده هم که هستم با همه هم اخلاقم خوب و اداب معاشرت عالی دارم قبلنا دو سه مورد داشتم خیلی سنم کم بود شاید بگم ۱۴ سالم بود مامانم رد کرد ولی بعد از اون دیگه نیومد من الان تو اوج جوانی یه خواستگار خوب و درست درمون ندارم پس کی می خوام داشته باشم دختر تا سنش پایینه مورد داره
