لطفا مسخره نکنید دارم جدی میگم. من خیلی حسودم. از بچگی اینجوری بودم و روز به روز داره تشدید میشه. جوری که واقعا آرامشم ازم داره گرفته میشه. حسودیه همرو میکنم حتی نزدیک ترین آدمای زندگیمو حتی اونایی که تاحالا ندیدم هم بشنوم یه موفقیتی چیزی کسب کردن حسادت میکنم.
آدم بدی نیستم بخدا خیلی مهربونم.
ولی این ویژگیم دست خودم نیست واقعا آرامشم رو ازم گرفته جوری که کل روز دارم به این و اون فکر میکنم.
اصلا هم مهم نیست تو چه موردی. تو هر چی هر کی بهتر از خودم باشه حسودیم میشه.
پول تحصیلات قیافه هر چی.
انقدر حسودم مثلا دوستی و معاشرت با اونایی که از خودم بالا ترن اذیتم میکنه. دوس دارم با کسایی دوست باشم که ازم بالا ترن.
چیکار کنم؟ راهکاری دارین؟