اینایی که میگین تو یه ساختمون بودن با خانواده شوهر کنسله

اصلا بستگی به اخلاق نداره هرچقدر باهاشون مدارا کنی اونا پرروتر میشن 

بعضی ها مثل خود من بهش گفتیم که خانواده شوهرمون فرشتن ولی بازم پشیمونیم و بهش میگیم نکنه اینکار رو   

ببین همه چی بستگی به آدم داره. مادر من و زنعمو ام همیشه با مادرشوهر بودن و هیچ مشکلی نداشتن. همه هام هم تو همون ساختمونن. اتفاقا خیلی هم خوشحالن که دور همن و بهشون خوش میگذره. حالا مادربزرگ هم آدم فوق العاده مغرور و تیکه بندازیه ها. ولی یسری چیزا باعث میشه که بتونن با آرامش کنار هم زندگی کنن. مهمترینش اینکه همدیگرو پذیرفته.  عروسا میدونن اخلاق مادرشوهر چطوریه و کاری که ناراحت بشه انجام نمیدن. مادرشوهر هم عروس ها رو همینطوری که هستن پذیرفته و اصرار نداره تغییرشون بده یا روشون تسلط داشته باشه. دوم اینکه از همه چیز هم خبر دارن ولی دخالت نمیکنن . حریم ها رو به شدت نگه میدارن

من ۱۷سال با خانواده شوهر تو ی ساختمون بودم با مادر شوهرم و جاریام و خواهر شوهر هر کدوم تو ی طبقه و واحد جدا 

اما اصلا از زندگیم چیزی نفهمیدم .تا اینکه پارسال تصمیم جدی گرفتم و خونمو و جدا کردم الان تازه ۲ساله رنگ آرامش و دیدم .رفتم مستأجری اما اعصاب و روانم راحته .حتی تو چادر زندگی بکنی خیلی بهتره تا با خانواده شوهر یه جا باشی .

ميگم كه

داره خودش رو گول ميزنه

والا من توي يك شهر هم نتونستم بمونم باهاشون، اصلا من بد اونها خوب! نزديك بودن اشتباهه!!!!!!!!! بخصوص فرت از همون اول زندگي

به شوهرت هم بستگی داره اجازه دخالت میده یا نه. 

ببین الان اخلاق من کپ مادرمه ولی با خانواده شوهرم به مشکل خوردم. اما مادرم با مادر بزرگم راحت داره زندگی میکنه. به آدمش بستگی داره. 

ولی دلت به این خوش نباشه. حتما سفت و محکم بگیر و شرط بذار مثلا فقط دوسال. یا تا مستقل نشیم بچه نمیارم

اون دیگه خیلی کم پیش میاد من پدرشوهرم ۴ طبقه خونه داره ولی ما مستاجریم 

عزیزم همه ی خونوادخ های شوهر که خونه دو طبقه ندارن یا چند طبقه اکثرا وقتی خونه طبقه بالا مثلا باشه پسر میره اونجا یا یکی از پسرا میره ولی مثلا پدر همسر من یه خونه ی یک طبقع داشتن خب مام رفتیم مستاجری دیگه

همه همین فکرو میکنن اولش

عزیزم چرا میگی چه وحشتناک

همه ک مثل هم نیستن

خیلیا اخلاقاشون با هم میگیره

بعدم مشخصه همسرایشون خانواده دوسته و بخاطر همینم خدا بهش بیشتر میده و باعث میشه برکت زندگیشم بیشتر میشه. این ب نفع خانمش هم هست 

چرا باب میکنید ک نباید هیشکی با خانواده همسر خوب باشه چون همشون با عروس مشکل دارن

زمان ازدواج من طبقه پایین خونه پدری خودم خالی بود.یه ساختمونم تو حیاط پدرشوهر که ساخته بودن و جاری بزرگه سالها اونجا بود تا قبل خونه خریدن.هر دوشون گفتن بیاین بمونین اینجا.رک و راست گفتم ازدواج کردیم مستقل باشیم میریم اجاره.دستتون درد نکنه.دانشجو هم بودیم شهرای دیگه.ماهی فقط  دو روز یه ۵شنبه جمعه میومدیم خونه ولی همونم دوست نداشتم خونه خودمون یا پدرشوهر باشیم.حرف عجیبی بود براشون، تو شهر ما هنوز که هنوزه عروسا حتی خونه هم داسته باشن باید بمونن چندسالی رو باخانواده شوهر ولی کوتاه نیومدم.سخت بود.پول نداشتیم.ولی ارزششو داشت.دختر خودمم ایشالا تحت هیچ شرایطی اجازه نخواهم داد چه نزدیک من باشه چه نزدیک خانواده شوهر.

من ۴_۵سال اول خونه مادرشوهرم بودم و تقریبا راضی هم بودم، خانواده‌ی بی آزاری هستن کلا.

ولی بعد اینکه از خونه پدرشوهرم رفتیم و رفتم مستاجری، خیلی وضع مالی‌مون بهتر شد، شوهرم اهل ولخرجی بود ولی وقت دید باید رهن و اجاره بده افتاد به پول جمع کردن و خیلی خوب شد. الان ۱۲ساله ازدواج کردیم،امسال خونه خریدیم.

فقط من تعجب کردم که براتون تریاک اینقدر عادیه؟

نسل اون ها فرق میکردن با جوون های الان 

خیییییلی گذشت ها و ندید گرفتن ها داشتن که نسل جدید ندارن