میدونید بچه ها شاید خیلی ها غم از دست دادن عزیزانشون براشون سنگین باشه
خونه نداشتن
فقیر بودن
شوهر بد
اولاد بد
پدرمادر بد
همسایه بد
خواهر برادر بد
اما یه چیزی بگم یه غمی هست که در حین سنگین بودن خیلی مظلوم و تاریک هست... اونم غم نداشتن اولاد هست
وقتی خداوند در وجود ما زنها رحم و سینه و تولید مثل گذاشته و مایی که هنوز مادر نشدیم نزدیک سی ساله هرماه درد پریود تحمل میکنیم و می‌میریم و زنده میشیم و هر ماه نزدیک پریود که میشه سعی میکنیم کار خونه یواش انجام بدیم و بعدش موقعی ک پری رد میشه با هزار امید و آرزو بی بیچک میخریم از همون داروخونه ای که سالهاست میخریم و ما رو میشناسه و شاید دلسوزانه بهمون بیبیچک بده...
وقتی بیبیچ منفی میشه بارها و بارها زیر نور میگیریمش تا با نگاهمون یه خط از روی خط تی بیبیچک رسم کنیم...
وقتی دوروز تاخیر میفته دلمون مثل پروانه پر پر میزنه و چشمای تاریک و خسته مون برق کم نوری میزنن...
وقتی چند روز بیشتر پری میگذره قند تو دلمون آب میشه و دوباره میریم بیبیچک میخریم... و درست وقتی تصمیم میگیریم به جواب منفی بیبیچک اکتفا نکنیم و بریم ازمایش بدیم:پریود میشیم....
بنظرم مظلوم ترین زن امثال منیه که نازایی بدون علت داریم
