بزرگترین اشتباهم دردودل با دوست صمیمم بود که اخر بهم ضربه زد..شوهرم بعد از سه سال نامزدی و دو سال عقد بعد از کلی دردودل که باهاش میکردم همه چی عالی نبود فوق العااااده بود.. دقیقا بعد از اینکه رفتیم تو خونه خودمون همششش سرش تو لاک خودش بود..هر کااااری هم بگین کردم دیگه بیخیال شدم و حرفامو نمیشنید
با مادرم دردودل کردم سرزنشم کرد و بهم حس کمبود داد..پیش روانشناس رفتم ده جلسه جلسه ای هفتصد تومن فقط برای اینکه به دردودل هام گوش کنه!!بخدا اهل غر زدن نیستم همیشه قبل از حرفام خیلی بهشون فکر میکنم که طرفمو ازار نده ولی همش حس میکنم مزاحمم..مقصرم..خیلییی جاها خودمو جمع کردم که اعتماد به نفسم بره بالا..باز از ناچاری با مادرم حرف زدم که حالمو بدتر کرد..همش میگم کاش یکی بود که ادم مثبتی بود اگاه بود حرفای منفی نمیزد از امید میگفت..من اینارو فقط از مشاور شنیدم..اگر ادم امنی دارین که حتی فقط به حرفاتون گوش میده بدونین خیلییییی خوشبختین..خیلییی حرفای نزده توی دلم موند که تا دهن باز کردم گفتن تو سکوت کن تو بگذر…امیدوارم حرفامو درک نکنین💔💔
