حتما می‌خواید بگید شروع نکن نمی ارزه...
ولی منی که پارسال تو ۲۶ سالگی پزشکی قبول شدم با کل وجودم به اونایی که میترسن شروع کنن میگم می ارزه می ارزه می ارزه...
و شماها قطعا وضعیون از منی که سالها پشت کنکور موندم بهتره..احتمالا یا شاغلید یا فارغ تحصیل یه رشته هستید و می‌خواهید دوباره کنکور بدید...
خلاصه که تلاش کنید تا تو ۴۰ سالگی شرمنده ی دلتون نشید...که هر پزشکی رو دیدید حسرت نخورید...این دو تا جمله ی بالا انگیزه ی دووم آوردن و ادامه دادن من تو تموم اون سالها بود...به این قبیل حرفها هم ذره ای اهمیت ندید :«اوووه الان قبول شی هفت سال دیگه تازه پزشک عمومی میشی فایده ندارد که» «عمرتو تلف نکن » «اوووه مگه تو چندسال میخوای عمر کنی که اینهمه شو پشت کنکور بمونی و تازه ۲۶ سالگی پزشکی بخونی» «بجای اینا برو یه مهارت یادبگیر » «الان تو کلاس از همه همکلاسیات بزرگتری» و....مگه شما چندبار زندگی میکنید که بخواهید تا لحظه ی آخرش حسرت شغلی که دوست دارید رو بخورید؟
زیاد تلاش کنید و در پناه خدا باشید ✨♥️
