بخاطر بچه هاتونم که شده لطفاً با دیگران معاشرت کنید منو ببینید عبرت بگیرید
از همون اول هیچکس با ما رفت و آمد نمیکنه چون مادرم اخلاقش گوهه ، بابامم از اون بدتر یه آدم بی عار و بیخیاله
مثلاً مراسم عروسی میشه بخاطر اینکه میخوان کادو بدن نمیرن ، مگر اینکه دیگه طرف خیلی فامیل نزدیک باشه با هزارتا غر پاشن برن ، باورتون میشه عروسی پسرعموم نرفتن؟ حالا این هیچی فامیلای بابام سالی یه بار اونم عید میومدن خونمون که اونم خب درستش این بود که مامانم برای شام نگهشون داره بلاخره سالی یه بار واقعاً چیزی از آدم کم نمیشه ، ولی انقد جلو اونا اخم و تخم میکرد انقد بداخلاقی میکرد که بنده خدا ها خجالت میکشیدن ، میخواست غذا درست کنه مرغو مینداخت تو آب آبپز میشد میاورد میذاشت جلوشون بخدا بنده خدا ها اصلا نمیتونستن بخورن چون نیمرو میخوردن از اون غذا بهتر بود ، هیچوقت یادم نمیره یه بار دیدم مامانم مرغا رو سرخ نکرده رفتم برداشتم سرخ کردم اومد دید انقد منو زد موهام دسته دسته کنده شد ، من رفتم تو اتاق گفتم گرسنم نیست چون چشام باد کرده بود ولی شنیدم که میگفتن خدایی غذا خوشمزه شده ، بخاطر همین اخلاقاشون من و داداشم تبدیل به دوتا بچه ی گوشه گیر و افسرده و ترسو شدیم
حسرت یه مسافرت دسته جمعی به دلم موند بخدا ، حسرت یه مهمونی که بشینیم با دخترای فامیل گپ بزنیم از اونایی که شبا میمونن تو خونه همدیگه و تا صبح میگن و میخندن
