داستان من و عشقی که نه تموم شد و نه شروع

یکی دو سال پیش هم این بخش از زندگیمو اینجا گذاشته بودم. بعدش یه سری ماجراهای دیگه پیش اومد که خواستم دوباره بذارم 

من یه دختر سی و پنج ساله و مجردم

تو یکی از شاخه های پزشکی درس خوندم و شاغلم

نمیگم ماه شب چهارده ولی دختر زیبایی ام. همیشه ی خدا یه عاشق سینه چاک دور و برم بوده

خیلی اهل پسر و رابطه اینا نبودم. نه که اصلا نداشتم اما همیشه الویتم درس و کار و ورزش بود.

کلا زندگی اجتماعی شلوغ و شاد و سالمی داشتم همیشه.

آدمایی هم که میومدن تو زندگیم چه به عنوان خواستگار و چه دوست پسر همیشه بعد از چند وقت ازشون خسته می شدم و به سختی از دستشون خلاص می شدم

چند سال پیش تو یه گروه کاری عضو بودم که تعداد زیادی از خانم و آقای همکار از سراسر کشور توش عضو بودند.

یه بار تو این گروه یه اطلاع رسانی درباره ی یکی از تجهیزات مربوط به کارمون بود و من یه سوالی پرسیدم و چندین نفر جواب دادند. از بین این ها یه آقایی خیلی دقیق و با جزئیات توضیح دادند و مکالمه ی ما تو گروه ادامه دار شد و در نهایت من چون دیدم سوالام داره زیاد میشه ازشون اجازه گرفتم و رفتم پی ویشون. آدم خیلی جدی و متخصصی بود و رفتار کاملا حرفه ای هم داشتند.

تو حین صحبت متوجه شدیم بیمارستان هایی که کار می کردیم خیلی به هم نزدیکه. روزها گذشت اوایل ارتباط ما در حد چند تا پیام کاری بود رفته رفته اما رابطمون دوستانه تر شد. محل کار ایشون برای تخصص من یک جای خالی داشت که این آقا خیلی اصرار داشتند من برم اونجا. شرایط کاریشون بهتر بود اما من چون متوجه شده بودم یه حسای خاصی این وسط هست قبول نکردم چون رابطه ی احساسی تو محیط کار از خط قرمزای من بود.

چند ماه بود با هم به صورت تلفنی و چت تماس داشتیم. بارها ازم خواستند همدیگرو ببینیم و من قبول نکردم. کلا تو رابطه خیلی آدم سخت گیر و حساسی بودم. از هم چند تا عکس دیده بودیم ولی در مورد ریز زندگی هم یه عالمه اطلاعات کسب کرده بودیم.

من فهمیده بودم این آقا از یکی از شهرهای دور اومده بود اینجا و تنها زندگی می کرد. اما مادرش هر از چند گاهی میومد خونش.

دیگه تماس تصویری هم به رابطمون اضافه شده بود اما همچنان همدیگرو از نزدیک ندیده بودیم. روزها دائم و معمولا شبا تا دیروقت صحبت می کردیم. تا اینکه بالاخره بعد از حدود 5 ماه قرار گذاشتیم و همو دیدیم.

از نظر اخلاق و رفتار و مهربونی این آقا همونی بود که من میخواستم . ظاهرش از نزدیک اما خیلی به دلم ننشست. از لحاظ قد و هیکل خوب بود. چهرش هم واسه یه مرد خوب بود ولی تیپش اصلا

برعکس من، ایشون یک دل نه صد دل عاشق شد.

رابطه ی ما با بی میلی من و اصرار اون آقا که اینجا سعید صداش می کنم ادامه پیدا کرد

هر روز میومد دنبالم هر روز برام گل می خرید هدیه می خرید حرفای عاشقانه و اصرار برای خواستگاری

اما من می گفتم کمی مهلت بدیم به هم