وای خدا باورم نمیشه
من دقیق برعکس شمام
خیلی ناراحتم که همسرم اول من براش مهم هستم بعد بچه ها
اون ها حاصل زندگی مون هستن
توقع دارم تو هر مشکلی اول سپر بلای اونها باشه نه من
عشق والدین به فرزند بنظرم قوی تر از همسری هست
وقتی ریشه یابی میکنم میبینم که شاید چون هیچ تکیه گاه عاطفی امنی تو زندگیم ندارم اینطور حساس شدم. از طرف پدر و مادر و خواهر و برادر خیلی ساپورت عاطفی نمیشم. تنها دلخوشیم همین شوهرم بود
عزیزم منم برای اینکه مقابله به مثل کنم بهش گفتم خیانت میکنم بهت و اونم خیلی بهش برخورد و رفت درخواست طلاق داد امروز
منم از روی لجبازی استقبال کردم
ناراحت میشدم و شاید یه واکنشی میدادم
ولی در این حد که مثلاً همونجا بگم اتفاقا منم همین طور ، بچه هام برام اولویت اولن...
ولی...
یادمه مامان بابام همیشه میگفتن اولویت اولم همسره...و حال ما بچه ها خیلی خوب میشد...یه حس امنیت میداد...
چقدر خجسته ای ک واس همچین چیزی طلاق میگیری
نمیدونی چیا از همسرم سنیدمو چه رفتارایی
ناراحت شدن حق داری یکم ب خودت زمان بدع اروم بسی بعد با همسرت صحبت کن و بگو اون حرفت الکی گفتی فلان. و اصلا حرفش ب معنی اینکه دوست نداره نبود و نیست. بالاخره سنگ نیست ادمه دل داره. ۱۲ساله زندگی میکنین و ازت‌بچه داره و تو خبلی شرایط کنار هم بودین معلومه ک وافن دوست داره. اون حرفو بگه ولی یکم ب رفتار و... نگاه کنی میفهمی دوست داره
خب خودتم قطعا جواب مستقيمت اين نيست سريع بگي شوهرم انتخاب ميكنم
والا جواب اين سوالاي بيخودي فقط ميتونه دل نوجوانا نامزدا توي سن عشق و عاشقي رو خوش كنه يا بشكنه از شما ك سالها زتدگي كردي بچه داري بعيد هست مگه اينكه سنت كم باشه
من با جنبه منفیش کار ندارم..ولی خیلی دوس دارم شوهرم عاشق بچهام باشن
