۲۲سالمه و از خودم و زندگیم بدم میاد از آدما بدم میاد انگیزه ایی ندارم دیگ حتی برا هدفم نمیجنگم بزور میرم دانشگا از آدما فراری ام آلرژی دارم نسبت ب همه ی آدما واتفاقا وخشونت ها.دلم تیره وتاره وزندگیم خنثی وخاکستریه روحم توسط هیچ کسی نوازش نمیشه .ن کسی تو زندگیم راه دادم ن میتونم راه بدم بخاطر حال بدم (ضربه خوردم).ن ازدواجم سر میگیره چیکار کنم لاقل بتونم ۳سال کارشناسی رو باصبوری بگذرونم یه معنایی ک باعث بشه ادامه بدم بخدا انگیزه ایی ندارم برا ادامه دادن دلم میخاس ازدواج کنم هرخاستکاری میاد یا ب دلم نمیشینه یا کنسل میشه خیلی ناراحتم
سال اول دانشگاه هستی ؟
تو منی یا من توام
رشته ات رو دوس داری؟
سخنرانی های استادمزدافرمومنی گوش کن
یک هم صحبت نیاز داری یکی که بدون واسته بتونی بهش همه چی رو بگی جواب میده من قبلا یکی رو داشتم خوب بود
عزیزم شما ک ۲۲ سالگی رفتی دانشگاه تو کلاستون همه ۱۸ ساله هستن ؟
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
59 ثانیه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
