همه ی بچه های کلاس با پسرا صمیمین و همدیگرو ب اسم کوچیک صدا میزنن و حتی بعضی وقتا با هم میرن نهار... ولی من هنوز با این ک 4 ماه گذشته هنوز پسرا رو با "شما" خطاب میکنم... البته دوستان فقط ب خاطر اینکه کاملا شرایطمو درک کنید و بتونید بهتر راهنماییم کنین اینو میگم ک من خداروشکر هم زیبایی خدادادی دارم و هم شاگرد اول کلاسمونم ولی خب ب خاطر اینکه خیلی از پسرا خجالت میکشم اونام با من خیلی محترمانه و رسمی رفتار میکنن در حالی ک سر ب سر بقیه ی دخترا میزارن و شوخی میکنن و...ی پسره هم هست تو کلاسمون ک خیلی ب من توجه میکنه ولی میگم بیچاره جرئت نمیکنه مثل بقیه با من شوخی کنه... هرچند مامانم میگه الان همه ی اون پسرا تو دلشون تو رو تحسین میکنن ک انقد دختر سنگینی هستی و همه ی پسرا دلشون می خواد با ی دختر سر سنگین ازدواج کنن تا ی دختری ک ب راحتی با هر پسری شوخی میکنه... ولی خب هر چی باشه منم انسانم بعضی وقتا دلم می خواد از طرف ی جنس مخالف بهم محبت بشه... دوستان اگه شما جای من بودین یکم صمیمی تر میشدین یا همینجوری می موندین؟؟
قرار نیست اگه دو کلمه در مورد درس و .. . بخواین حرف بزنین بعدش به صمیمیت و ناهار رفتن برسه. اگه رفتارت سنگین باشه اونا هم نمیتونن صمیمی بشن. فقط یادت باشه خجالت با حجب حیا فرق داره. مامانت منظورش حجب حیاست وگرنه خجالت که خوب نیست!
اگه میخوای دوست شی و محبت ببینی قید همکلاسی رو بزن و با بچه های سال بالایی و ترجیحا دانشجوهای دکترا دوست شو . همین رفیقای جون جونی بقول تو فردا میشن دشمن خونی هم .
البته اینم بگم ک این کلاس دانشگاه نیست ی کلاس خاصه ک متاسفانه نمیتونم بگم چیه چون شناسایی میشم ولی در همین حد بگم ک 1 ماه فرودین کلا باید از طرف همین کلاس ب ی مسافرت خارج از کشور بریم ک هممون توی یه هتل می مونیم...