خودم خیلی برام سخت بود رشته ای غیر از فیزیو برم و با اینکه امید داشتم صد در صد فیزیو میارم ولی نیووردم، اولش درباره کنکور سال بعد فکر کردم که واقعا می ارزه من یکسال زندگیمو بذارم پای چیزی که کل زندگیم تلاش کردم ازش خلاص شم؟ با خودم فکر کردم اگه کنکور چیز عادلانه ای بود شاید پشت میموندم ولی از جایی که اگه سال بعد میخواستم کنکور بدم باید هم ۲ تا کنکور بدم هم پایه یازدهم دوازدهم امتحان بدم واقعا ارزش نداره، تازه چه تضمینی هست من همین رتبه ی خوبی که ۱۴۰۳ آوردم رو سال ۱۴۰۴ هم بیارم؟ به سختیش نمی ارزه اصلا وقتی هرسال کنکور داره به صورت ناعادلانه ای تغییراتی توش ایجاد میشه و سخت میشه. برا همین گفتم برم یه رشته دیگه که بتونم سه سال و نیمه دوره کارشناسیشو تموم کنم و ارشد بخونم که سریع بتونم وارد بازار کار بشم
تازه ۷۰ درصد کسایی که امسال رشته های تاپ آوردن سهمیه ای بودن، به نظرت با وجود سهمیه ایا برای مایی که سهمیه نداریم چقد جا قراره بمونه؟ من کل تلاشمو کردم سال کنکورم ولی دیدم وقتی چیزی که میخواستم نشد یک هفته فقط گریه کردم تو اتاقم ولی رشته های دیگه رو تحقیق کردم نظرم عوض شد و فهمیدم ۲ سال تو مغز خودم اون یه رشته رو بزرگ کرده بودم که یا فیزیو یا هیچی در صورتی که خیلی رشته های دیگه ام هستن که از لحاظ درآمدی و موقعیت شغلی با فیزیو برابری میکنن یا حتی از اون بهترن
وقتی اینقد اعتماد ب نفست پاییه پس درسو بذار کنار و روی چیزای دیگه کار کن
چرا انقد خود حقیر پنداری میکنی و ذره ای اعتماد بنفس نداری؟
مطمئنی با این اوضاع روحی روانی حتی اگه قبولم بشی، بتونی ادامه بدی؟
هر کسی تو یه چیزی استعداد داره استعدادتو پیدا کن و رو اون سرمایه گذاری کن
چرا زهی خیال باطل؟؟
25سالگی اصلا سن زیادی نیست برا رسیدن به علاقه ش،طرف 7 8 سال میمونه و برا هدفش میجنگه این فقط خودشو باخته و از طرفی اون تلاش لازم رو نداشته،پزشکی بره که چی بشه؟خودت باید خنده ت بیاد از این حرفت
