حس کافی بودن بدم حسی که مامانم هیچوقت بهم نداد و باعث شد هیچوقت از هیچی لذت نبرم حتی از حس مادری هم لذت نبردم خیلی حسرته بچگیای پسرم تو دلمه خیلی بهش سخت گرفتم همش چون فک میکردم هر اشتباهی میکنه یعنی من خوب نیستم حتی شوهرم وقتی اشتباهی میکنه من خوب نیستم همه چی باید عالی باشه دیزاین خونه اشپزی مدرک تحصیلی شغل تیپم قیافم اگر یه چیزی خوب نبود زندگی برام میشد جهنم از جوونیه خودم و شوهرم لذت نبردم از بچگی پسرم لذت نبردم پشیمونم .....شما اینکارارو با دختراتون نمیکنید؟حس کافی بودن بهشون میدید؟چجوری؟