دختر هیجده ساله چه کاری براش مناسبه

با خانوادم سر پول خیلیییی بحث داریم

خداییش اونقد خرج نمیکنم

یعنی سخت نمیگذره بهم ولی نسبت به بقیه نگاه میکنم خرج خاصی هم ندارم

نه آرايشگاه میرم

نه لباس برند میپوشم

نه کیف خاصی دستم میگیرم

نه کفش خاصی میپوشم

والا واسه دانشگاه کفش خریدم ۴۴۰ تومن:/ اونم چون خیلی کفش قبلیم خراب شده بود ولی دوستامو میبینم همه کفش ۱ به بالا میخرن

یعنی حتی آرایش نمیکنم که بگم لوازم آرایش گرون میخرم

شلوارام همه مال عهد دقیانوس همه نو نگه داشتم 

مانتو هر فصل یکی بخرم

لوازم تحریر سه سال پیش خریدم 

کیف اصلا نمیخرم تو تولدم یکی دوتا گیرم اومده بقیه هم از قبل داشتم 

قاب گوشی نمیخرم عطر و ادکلن نمیخرم 

بیرون کافه نمیرم سوار اسنپ نمیشم عینک دودی یکی چهارسال پیش خریدم

هر جوری حساب میکنم نسبت به بقیه کم خرجم

یبار کلی سر و کله زدیم تقریبا دعوای شدید هم شد

بابا گفت من ماهی ۵۰۰ میدم بهت

بخدا ۵۰۰ هیچی نیستاااا

ولی گفتم اصلا تو همونو بده

دستت درد نکنه

یه ماه میده

دو ماه نمیده

یه آب معدنی از کارتش یه جایی میگیرم سریع میگه از سر ماه کم میکنم از اول تابستون چون میخوام برم دانشگاه راضی شده ماهی ۵۰۰ بده

مدرسه میرفتم که پول تو جیبی ثابت نداشتم

واسه همین من هی میگم کار کار

با ماهی ۵۰۰ من چه غلطی کنم هی هر جور حساب میکنم نمیشه

خب من روز اول ماه یه سلف برم که تا آخر ماه باید پیاده برم بیام گشنگی بکشم

من سر کنکور معدم عصبیه اصلا چیزای بیرون زیاد نمیتونم بخورم روده تحریک پذیر و معده عصبی دارم بخورم میت میشم ولی درکل میگم

مثلا یه اسنپ بگیرم یه پرینت بگیرم پول ماهیانه تمومه

۵۰۰ چیزی نیست دیگه این روزا

خداییش مثلا پارتنرم خیلی هوامو داره کلا همش داره میگه چیزی نمیخوای؟جایی میخوای بری برسونمت منتظره بگم پول میخوام بگه زدم به حساب ولی خودم روم نمیشه یعنی غرورم هم نمیزاره

تا خرخره لازم دارما

ولی غرورم نمیزاره

اصلا من غرورم نمیزاره از بابام بگیرم چه برسه پارتنرم

من واقعا به بن بست خوردم که میگم کار کنم

وگرنه

یه دختر تک فرزند خیلی بعیده حرف از کار بزنه اونم اول ۱۸ سالگی بعد ما خانواده ای هم نیستیم که ندار باشیم بگم مثلا اجاره خونه میده بابام نداره قسط داره

نه

داره نمیده

همیییشه هم میگه تو خرجت بالاس

من همش دارم فکر میکنم خدایا خرج من چیه

لوازم تحریر؟ نه

لوازم آرایش؟ نه

لباس؟ نه

کیف گرون ؟ نه

کفش برند ؟ نه

دور دور ؟ نه

مهمون بازی و رفیق بازی؟ نه

کلاسای گرون ؟ نه

من کل کلاس کنکورم ۲۰ تومن شد با جزوه و رفت و آمد و همه چی بگم ۳۰ تومن :/ بخدا دوستام ۱۰۰ میلیون هم می‌شد خرجشون آخرم رتبه من از همه بهتر شدم چون به خاطر غرورم راضی نمیشدم بابام بخواد بعدا ۳۰ تومن بزنه تو سرم ولی خب نشد اونی که بابام میخواست یعنی پزشکی تهران نشد

میدونم ۳۰ کم نیس ولی در مقایسه با بقیه واسه ۴ تا درس کامل خدایی خوب افتاده

غرورم هر روز له میشه حالم بده 

به دوستام و فامیلا هر از گاهی درس میدم میگن تو از استادای کنکوری خیلی بهتری ولی کسی پیدا نمیشه براش تدریس کنم 

خیاطی بلدم آشپزی بلدم شیرینی پزی بلدم بافت مو بلدم رنگ کردن مو بلدم زبان بلدم نقاشی بلدم کوتاهی مو بلدم کمربند مشکی کاراته دارم ولی با هیچکدوم نمیزاره کار کنم به جون خودم واسه هیچکدوم جز زبان و خیاطی و کاراته کلاس نرفتم همرو خودم یاد گرفتم اونام زمانی رفتم که مثلا کل خیاطی رو با ۴۰۰ تومن یاد گرفتم ۸ سالم بود کلاس میرفتم

۱۸ سالمه اجازه ندارم از خونه برم بیرون 

الان دیگه میخوام هر جور شده بزنم بیرون برم سرکار

چیکار کنم ؟ قراره برم دانشگاه واسه همین میتونم کم کم برم بیرون 

چیکار کنم ؟ انقد تو اجتماع نرفتم میترسم اصلا