دوستان من متنم طولانیه. ممنون میشم بخونید و بدون طعنه زدن و تمسخر کردن جواب بدین. دلم شکسته شما بیشتر اذیتم نکنید من جز اینجل جایی برای درد و دل ندارم.
اول بگم من و اون پسر ۲۸ سالمونه.
بچه ها من زود دلبسته و وابسته میشم ، اگه از یه پسری خوشم بیاد و اصلا نمیتونم منطقی باشم و خیلی هیجانی رفتار میکنم و خیلی ساده و بی شیله پیله ام. فکر میکنم دلیلش اینه که پدر و مادرم طلاق عاطفی گرفتن و من هیچوقت زندگی خانوادگی درست حسابی تجربه نکردم و همیشه آرزوم بود عشق و تجربه کنم ولی تا الان که ۲۸ سالمه برام اتفاق نیافتاد. من هیچوقت پدر و مادرم باهم و در صلح ندیدم هیچوقت خانوادگی مسافرت یا بیرون نرفتیم همیشه مجبور بودم جدا جدا باهاشون باشم. تورو خدا سوال نپرسید در این خصوص اعصاب ندارم . میخوام بگم من یه مدت توی تلگرام با یه پسری چت میکردم و اونو دوست معمولی میدونستم من تو واقعیت هیچ دوستی ندارم نه دختر نه پسر و تا بحال دوست پسر هم نداشتم، بعد بااین پسر رابطمون طولانی شد فقط باهم فیلم میدیدیم، کتاب میخوندیم و علایق مشترک داشتیم قیافه و هیکلش بد نبود و من ازش خوشم اومد بعد از یه مدت و دوست داشتم باهم نزدیکتر بشیم ، شروع کردیم دردو دل کردن، اون از زندگیش و روابط قبلیش میگفت و من از تنهاییم و اینکه دوس پسر نداشتم تااین سن و دوست دارم عشقو تجربه کنم.
من همیشه پای درد و دلاش و حرفاش می‌نشستم ساعتها حرف میزدیم و من کنجکاوی میکردم سوال میپرسیدم راجب زندگیش اونم تا حدودی پای حرفای من مینشست و سعی میکرد دلداری بده ولی نه زیاد. من هیچوقت عکس پروفایل نداشتم و ما مدت زیادی بود حرف میزدیم . یه روز عکس خودمو تایم دار براش فرستادم گفتم بعد اینهمه مدت بدونی داری با کی حرف میزنی. اون واکنش خاصی نشون نداد و گفت خب دستت درد نکنه. منم یه جورایی بهم برخورد ولی بازم رابطه رو ادامه دادم و همچنان مثل قبل گرم بودم.
ادامه توی کامنت بعد
