خواهشا نیاید قضاوت کنید. طعنه و کنایه نزنید.
از بچگی توی یک محیط مذهبی به دنیا اومدم و بزرگ شدم. همیشه پوششم کامل بود. الان که خیلی وقته چادر هم میزارم.
اما حقیقتش حجاب رو دیگه دوست ندارم.
خسته شدم. انگار ما زیبایی هامون همیشه پنهانه. هیچ کس نمیبینه.
الانم دلم میخواد چادر رو بزارم کنار ولی نمیتونم. دلم میخواد موهام باز باشه. زیبایی هام مشخص باشه ولی همش میگم چه فایده. همش گناهه
مطمان باش همون حجاب قشنگتره
خدای من
زیبایی هاتو واسه کی میخای بزاری بیرون ؟؟ کاش من جای تو بودم شرایطم مث توعه منتها روم نمیشه باحجاب بشم مسخرم میکنن چون تا حالا نبودم ولی یواش یواش دارم شروع میکنم اگه یعویی چادر بندازم خیلی ضایعس
خانواده من همه بدحجابن وبی بند وبار ولی من عبا میپوشم روسری کلیپس میزنم بدون ارایش دائما هم تو مسجدم خیلیم رازیم ازاین وضع کسی هم مجبورم نکرده خودم دوس دارم چون این دنیا همه چیش فانیه ترجیح میدم به لذت این دنیا دل نبندم
ازدواج کردی
هر جور دلت میخواد بگرد از اخر این بدنو و موها میره زیر خاک تو میمونی و یک عالمه حسرت. اعتقاد باید دلی باشه نه از سر اجبار
