بله عوض کردم پوشک مادربزرگم رو و چیز عجیبی هم نیست
یکبار دوبارم اینکارو نکردم کنارشون زندگی کردم
شما نگاهتون جوریه به دنیا که منم و تویی داره
ازدواج میکنن که درخوشی و ناخوشی کنارهم باشن
این هم پیمان مسیحیا هست درکل دنیا هم ایرانیان
اونایی هم که در ناخوشی ترک میکنن واقعا از قلب سیاهی آکنده ان
اینا ایثار و گذشت نیست اینها عشق توام با وظیفه است
چون دوسش داره صددرصد
اگر عاشقش باشم با جون و دل پیشش میمونم مگه آدم پاره تنشو ول میکنه؟
اگر دوسش داشته باشم چرا که نه حتما میمونم ولی جواب بله میدم یعنی تو خوشی و ناخوشی کنارشم
بله میمونم چون عاشقشم
اگه شرایط مالی داشته باشم که براش پرستار بگیرم اره میمونم در عیر این صورت نمیدونم...
هرچقدر هم که دوسش داشته باشم اما باهاش وداع میکنم چون من آدم زندگی سخت نیستم
میمونم پیشش،من بارها ب این موضوع فک کردم گرچه سخته هم پول درآوردن و هم نگهداری
این برمیگرده به معرفت آدما...
به وفاداری شون.
همون طور که تو روزای سخت براش اهمییت ندارم مثل یه لاشه پرتش میکنم اونور
نمیتونم کامل نظر بدم... اما چون مسئولیت پذیرم و اگه دوستش داشته باشم بله میمونم و براش پرستار میگیرم
اگه خیلیییییی دوستش داشته باشم بله میمونم و تازه هم کمکش میکنم ک ب زندگی عادی برگرده
