میمونم
من باشم کنار همسرم میمونم چون یه روزم نمیتونم بدون وجودش زندگی کنم
اما می‌دونم خیلی سخته شاید یه روز خسته شم برم دنبال زندگیم
میمونم چون دوسش دارم چون زندگیمون مشترکه
مجردم
ولی فکر نکنم بمونم
واسه خودم هم پیش بیاد دوست ندارم بمونه
اونی که عاشقشم اولا .دوما.سوما درد و بلاش به جون خودم
اگه خدای نکرده زبونم لال بشه آره میمونم با عشقم میمونم
معمولا خانما بیشتر آقایون تو این شرایط کنار همسرشون میمونن
پسر خاله من همسرش یکساله نابینا شده با دو تا بچه یکیش ششم ابتدایی یکیش میخواد بره پیش دبستانی هم کار خونه میکنه هم کار بیرون خیلیم همسرش دوست داره
زن ها همیشه باید بمونن و یا خودشون ساده میمونن برن میشه آدم بده مرد زود زن دوم میاره یا منت و طلاق من باشم نمیمونم چیه که یک عمر هم بسوزونی برای کسایی که جاتون برعکس بود کاری نمیکردن
کاری که ایشون انجام دادن شاید به نفع بچه شون هست خب..
خیلی دلگیری از همسرم دارم..ولی می مونم.
هی روزگار خدا نصیب نکنه میدونین بستگی داره که چه روزهای با اون مرد گذرونیدن و خانواده محترم همسرش چه بلاهای سر اون زن قبل این اتفاق آورده باشن
باشنلختی ک ازخودم دارم میمونم.....باجون ودل.....
ولی اگ برعکس بشه نمیدونم همسرم بمونه یان.....بااینکه خیلی همودوست داریم.......
همین طوری نظر دادن با قرار گرفتن در شرایط خیلی فرق داره
همینطوری همه میگن بله میمونیم
اما بعد از مدتی اینقدر حس قربانی شدن و مظلوم واقع شدن داریم البته نه همه
من خودم نمیدونم
