حملات پانیک بعد عمل بینی 😔😔

اره گلم ولی کاش منم تغییری نمیکردم من اجزای صورتم تغییر کرده مثلا فرم چشام قبلا کشیده بود الان حالت درشت و خمار و یکمی گرد شده فرم صورتم عوض شده صورتم کوچیکتر شده زاویه فک قبلا داشتم الان ندارم کلا چهرم از حالت طبیعی خارج شده انگار ،میگم برم بینیمو با ژل طبیعی کنم و یکمی فکمو ژل بزنم مصنوعی میشم؟

من میخواستم برم درستش کنم حالا یا با ژل یا ترمیم ک فهمیدم باردارم باید انشاالله بعداز زایمان حتما برم 

همسرم میگه خیلی خوبه تو خودت زیادی حساسی من اصن حالم خیییلی بد بود هر کی میگف خوب شدی اصلا باور نمیکردم همش افکار منفی چون بالاخره چندین سال با اون بینی و اون قیافه بودم بعد یهویی تغییر کردم بیشتر دلم برا چهره قبلم تنگه جوری حساس شده بودم ب عالم و آدم شک داشتم حتی ب همسرم همش احساس میکردم داره بهم دروغ میگه داره خیانت میکنه دست خودمم نبود این حس اگ ی لحظه تو گوشیش بود من دیوونه میشدم کلا خیییلی حساس شده بودم و مث ی بچه

ولی این حس حساسیت هنوزم نرفته انگار همون استرس بعداز عمل تو وجودم خونه کرده مثلا ب کوچکترین چیزی زود بهم میریزم استرس و دلشوره میاد سراغم مثلا همین حاملگی چقد استرس دارم ….

وای بقران ک منم همین اگ خبر مرگ کسی رو میشنیدم میگفتم خوشبحالش راحت شد در صورتی ک قبلا از مرگ بشدت میترسیدم عکس نمیشه گلم چن بار سعی کردم عکس از چیزی بفرستم نتونستم!ن تنها خودم کل خانواده رو حساس کردم همه تو خیابون زوم هستن رو دماغای مردم بابام میگه با هر کی حرف میزنم انگار فقط دماغشو میبینم با دماغش حرف میزنم از وقتی تو عمل کردی شوهرمم همین حتی بچه ها رو میبینه نگا میکنه دماغاشون رو این دافای خوشگل دماغ عملی خیابونم نگا میکنه

من حالم اولا خییییلی بد بود میخواستم خودکشی کنم خانواده ام میدونن فامیلا هم همین ک بیرون نمیرم و ندیدنم متوجه شدن انگار.من دست خودم نبود همینجور الکی گریه میکردم و این ک میگفتن زمان درس میکنه همه چیو رو باور نداشتم تا الان ک میبینم دارم بهتر میشم دیگ حداقل مث روزای اول نیستم البته هنوزم گاهی وقتا یهویی بهم میریزم ولی دیگ ن بشدت قبل ولی این ک بگم بزرگ‌ترین اشتباه رو کردم تا آخر عمرم میگم و هیچوقت یادم نمیره من تو عمرم هیچوقت همچین عذابی نکشیدم اولین باره جوری از زندگی دلزده و ناامید بودم ک دیگ ن تنها خودمو نمیخواستم هیچکدوم از اعضای خانوادمم نمیخواستم  ن پدر ن مادر ن خواهر برادر هیچکس حتی بچمم ک تموم زندگیمه برام اهمیتی نداشت دوسش نداشتم من مرده بودم فقط نفس میکشیدم حتی یبارم یادمه جرمگیر خریدم آوردم خونه میخواستم بخورم بچم بیدار شد اومد تو بغلم نتونستم یبار میخواستم گاز رو روشن بزارم الان میگم خداروشکر ک اون کارو انجام ندادم و پیش بچم هستم قربونش برم اون موقع دست خودم نبود ی چیزی انگار مجبورم میکرد ب خودکشی ولی اگ خودمو میکشتم الان بچم چی میشد🥺من کم کم ب این موضوع عادت کردم فقط اینو میدونم ک قبل از عمل خیلی خوشبخت تر بودم و زندگیم عالی بود از همه نظر من همش مسافرت و درحال خوشگذرونی بودم الان چی دیگ هیچی مث سابق نمیشه ولی بخاطر بچم سعی کردم قوی باشم و با این حسم بجنگم حس مادری قویتر از همه حس های دنیاس

درسته گلم ی بچه دیگم دارم