شروع دوباره یا فراموش کردن

آره میخونم ولی اون خودش بیشتر از من موفق تره فک نکنم آدم حسودی باشه باز نمی‌دونم تا از این زاویه بهش نگاه نکرده بودم ولی همیشه سعی داشت کمک کنه و راهنمایی میکرد و خودش می‌گفت چشمت و باز کن یه سری از آدمای اطرافت به دردت نمیخورن از اینجور چیزا 

عزیز دلمممم ناراحت نباش من خیلی رفیق و دوست داشتم اونقدر صمیمی بودیم ک ما رو بدون هم میدن شک میکردن میگفتن لابد اتفاقی افتاده ولی الان هیچ کدوم نیستن ولی چی بشه از دور یه سلامی چیزی 

حالا ما چهار تا دوست بودیم بعد من و یکی از همین چهار تا سر نظر دادن به لباس باهم بحث کردیم یه چیز بیخود اون یکی دوستم از اون دوستم دفاع کرد و من درحالی ک مقصر نبودم شدم آدم بده بعد ما بدون هم جایی نمی‌رفتیم اینا فرداش پاشیدن باهم رفتن بیرون به منم اصلا نگفتم اون یکی دوستم زنگ زد بهم گفت اینا اینجان تو چرا نیستی منم تعجب کردم و اینا بعد دیگ گذاشتمشون کنار تا یک سال و خورده ای همون دو سال جور ک از از کنارم رد میشدن من اصلا نمیدیدمشون یکیشون خیلی پا درمیونی کرد ک درست کنه  اون یکی هم به قول خودش خیلی اذیت می‌شده و اینا نمی‌دونم  در بعضی موارد کی راست می‌گفت کی دروغ ولی خیلی برام سخت بود هر سری خلاصه بعد از دوسال سر یه سری اتفاقا چون هم همسایه بودیم هم همکلاسی و اینا بهشون فرصت دادم و دوباره اوکی شدیم الآنم باهمیم خیلی جا هم دوباره به مشکل خوردیم ولی من دیگ عادی شده برام کنار میام و می‌گذرم یا بزرگش نمیکنم با باهاشون صحبت میکنم ک حل کنیم بار ها خواستم دوباره رها کنم هشدار هم دادم اما خوب هنوز دارم ادامه میدم

آره واقعا 

این همیشه حرف منه میگم اگه تو دنیا یکی مثل خودم داشتم ک باهام رفیق بود هیچی کم نداشتم اما حیف