عزیزم تاپیکهاتو خوندم ،از جوابهایی ک اینحا میدین راجع ب همسرت متوحه شدم ک ابشون از ی چیزی در گذشته ش رنج میبره،همه این بدخلقیهاش،کتهاش،بعد التماس و گریه کردناش همه اینا ریشع داره تو گذشته ش،بنظرم بهترین کار اینه ک خودت اول بری با ی مشاور صحبتت کنی ببینی نظرشون چیه ن اینکع بگم برو بخاطر اینکه دوسش داشته باشی نهههه،برو تا شوهرتو و گذشته شو درمان کنی تو ذهنش،حتمااا پیگیر شو لطفا اول بهاطر خودش بعد هم بخاطر خودت و بچه هاش
اصلا درک نمیکنه فقط نباید عصبی اش کنم همین و به حرفش گوش کنم وگرنه وحشی میشه تعادل نداره اگه بغل اسمش جان نگم قهر میکنه وقتی هم میگم میگه معلومه زوری میگی از دلت نیست کلا روانیم کرده
منم میخوام آروم باشم میگه نقش بازی میکنی
راستیتش شوهر منم اوایل یه شوخی مسخره داشت من بدم میومد ولی بنظر خودش بامزه بود بهم میگفت قراره 8تا زن بگیرم
منم چون بدم میومد یا میزدم رو پاش یا حالا یچی میگفتم
یسری ک این حرفو زد گفتم تو چرا 8تا بگیری من با 8تا مرد ازدواج میکنم انقدر بهش برخورد ناراحت شد دیگ تکرار نکرد😂
ببينين نميدونم ايشون توقعشون از زندگي چيه ، اما تا جايي كه من شنيدم طبيعيه كه اوايل رابطه، نوع بيان احساسات متفاوت و شديدتر باشه و به تدريج براي اكثر زوجا اينجوريه كه بيانش تغيير ميكنه بعد از ٢-٣ سال زندگي مشتزك، شايذ اون شور اوليه كه خيلي هم تحت تاثير هورمونه به ظاهر نباشه اما پخته تر ميشه ، ارومتر ميشن اما رفيق تر ميشن ، يه جورايي عشقه هست اما عميقتر شده ، مث دريا كه شروعش موج هاي خروشانه و بعد به وسط كه ميرسي اب به نظر ساكنه اما عميقتره در واقع ... به نظرم مشكل شما نيستين ايشونه و همين قضيه ي عزت نفس پايين ، نميدونم چند سالشونه اما اگه اواسط دهه ٣٠ هستن ممكنه دچار بحران ٤٠ سالگي هم شده باشن ؛ ترس از دست دادن يه سري مسائل مربوط به مردانگي ، اون جايگاه مورد نظر و ايده ال رو نرسيدن ، مقايسه خودشون با اشخاصي كه موقق ترن، احيانا ممكنه تو مسائل زناشوييتون اعتماد به نفسشون رو از دست دادن، نگراني هاي مالي، نگراني از اينده و غيره.
حالا كسي كه حرمت نفس پاييني هم داره و خودشو از قبل دوست نداره تصور كنين چي ميشه !!!ايشون دنبال تاييد از بيرونه كه دوست داشتنيه و چون خودش خودشو باور نداره هر چي هم شما بگين قبول نميكنه چون تو نهانش باور داره دوست داشتني نيست
توصبه من همون مشاوره هستش ولي تحقيق كنين حسابي چون فارغ التحصيل بيسواد متاسفانه زياده
خودش رفت روانپزشک دارو هاش خواب آور بود
دزشو کم کرده گاهی میخوره فایده نداره
کودکی سختی داشته میدونم تعریف کرده
اعتماد به نفسش خیلی کمه البته فقط پیش من چون من اون اوایل خیلی اعتماد به نفس داشتم
ولی کاری کرد همش خورد بشه
ممنون عزیزم مطالبت بسیار کارآمد بود بله دقیقا همینه
من خسته شدم از تایید زیادش
خودش به هیچ وجه از من تعریف نمیکنه حتی بارها شده اطرافیان جلوی شوهرم از من تعریف کرده باشن احساس میکنم عصبی میشه
با کاراش اعتماد به نفسمو گرفت
معلم بودم دیگه نگذاشت برم کار
میگفت دوبرابر حقوقت میدم نمیخوام بری از خودم پول بخواه
دوست داره منو غرق خواهش از خودش بخواد
منم نمیتونم اون چیزی که اون میخواد باشم
همیشه باعث شده عزت نفسم بیاد پایین
ولی میبینم اون از این کارش لذت میبره
روانپزشک فاییده ندارع فثط دارو میدن
برید مشاورع،باید همون کودکی سخت برای ی نفر ب جز شما گفته بشه،قطعااااا پزشکی ک کارش اینه میفهمه مشکل از کجاس،کم کم روان درمانی میکنن،ذهنشو پاک میکنن،اعتماد بنفسش برمیگرده،مهرطلب نمیشه دیگه
ایشون الان بیماره،نیاز ب کمک داره و چ کسی بعتر از شما
متاسفانه روانشناسا رو قبول نداره خیلی
ولی خودم با چند روانشناس به صورت انلاین در ارتباط بودم
ریشه مشکلش میدونم چیه راهکار هایی هم دادن فایده نداشت به اون صورت تا خودش نخواد هیچی تغییر نمیکنه فقط درگیر کارشه میخواد با پول زیاد کمبود اعتماد به نفسشو جبران کنه
ولی من چه کمکی میتونم کنم نمیدونم
