چگونه هم زمان به دو کودک دو ساله و دو ماهه برسم

سلام
تولد فرزند دوم تاثیرات زیادی بر کل خانواده خصوصا فرزند اول داره. به نظر میرسه که عمده مشکل به وجود اومده به خاطر اومدن بچه دومتون باشه که باعث بروز واکنش های نسبتا طبیعی پسرتون شده.از این جهت میگم طبیعی چون همه کودکان در مقابل ورود نوزاد جدید واکنش‌های متفاوتی نشون میدن. مشکلات شایعی مثل لجبازی، قشقرق به پا کردن و تحریک پذیری و غیره. تولد فرزند جدید به عنوان اتفاق تلخ در زندگی بچه اول هست چون متوجه میشه که به یک دفعه تمام علاقه و توجه مادر و پدر به سمت فرزند جدید رفته .توی این موقعیت حساس اگه شما نتونید برای کم شدن اضطراب پسرتون راهی پیدا کنید و محبت و علاقه خود را به طور مناسبی بین هر دو کودک تقسیم نکنید ، مشکلاتی ایجاد میشه که تا به حال نه تنها وجود نداشته بلکه موارد برعکس اون قبلا رخ میداده.

در خصوص حرف گوش نکردن و لجبازی کردن برخورد قاطعانه اما با آرامشی داشته باشید. از کوره در نرید بهش بگید که از کارش ناراحتید و هر کاری پیامدی داره و از چیزی که به اون علاقه داره محرومش کنید مثلا کارتون،قصه یا بازی. اما بهش بگید که دوسش دارید (محبت بی قید و شرط .( اونو با دعوا و داد زدن سرزنش و یا تنبیه نکنید. به جاش وقتی رفتار مناسبی انجام داد به موقع تشویقش کنید. باید کودکتون رو از شرایطی که ایجاد شده، آگاه کنید. از جمله کارهایی که می تونید انجام بدید سهیم کردن کودکتون در مراقبت و نگهداری فرزند دومه، در واقع کارهای ساده ای که باعث مشارکتش بشه بهش محول کنید، با دادن مسئولیت هایی به کودک اول تون، اونو در تولد فرزند دوم سهیم کنید.

فرزند اولتون باید حس کنه که هنوز دوست داشتنیه و هر کسی در خانواده جای خودشو داره. پدر نقش مهمی در این زمینه می تونه بازی کنه. همسرتون می تونه فرزند اول رو خوب سرگرم کنه، ممکنه شما بر اثر خستگی سختگیر و متوقع بشید ولی همسرتون می تونه تعادل رو برقرار کنه و رفتارهایی داشته باشه که به فرزندتون نشون بده که فراموشش نکردید . مثلا وقتی که به خونه برمیگرده بلافاصله سراغ نوزاد نره، اول به سمت فرزند بزرگترتون بره و بعد از کمي بازي و صحبت باهاش، پیش نوزاد بره.

جمله هایی از قبیل ‹‹ مثل يك بچه رفتارنكن ، توحالابزرگ شدي ›› بدترين جمله هایی هست که مي تونيد به کودکتون بگید. به جاي اين جمله های مخرب ، مي تونيد تنها با به كارگيري چند روش مشكل رو حل کنید. مثلا مي تونيد كودك بزرگتون رو با نوزادي كه رفتار انفعالي داره ، مقايسه كنيد وبخاطر توانائيهاي كودكتون ازش تعريف كنيد ويا امتيازاتي براش قائل بشيد. انتظارات نامعقولی از کودک اول تون نداشته باشید. بیش از اندازه روی منطق و توانایی های اون در تحلیل صحیح شرایط حساب نکنید و فراموش نکنید که اونم هنوز کودکه و نیازمند توجه و مراقبت شماست. محبت بی قید و شرط نسبت بهش داشته باشید و زمان هایی رو کاملا برای کودک اول تون اختصاص بدید.

به طور کلی پیشنهاد میکنم شرایطی که باعث این رفتارهاش می شه رو بررسی کنید، مثلا آیا برای مدت طولانی بهش بی توجه بودید و او برای جلب نظر شما، این واکنش رو نشون می دهه؟! و یا اینکه شرایط جسمیش خوبه؟ بهتره عوامل موثر بر این رفتار رو شناسایی کنید و در صدد رفع آن ها بربیاید. بدونید که دلخوری ناشی از کم توجهیه شما باعث بروز لجبازی و پرخاش میشه پس تا جایی که میتونید بهش توجه و محبت بدید.

شاد و موفق باشید