ممکنه مشکلات جنبه آموزشی و تربیتی داشته باشید
مثلا پیامبر(ص) یتیم بودند
بسیاری از بزرگان مثل امام ره یتیم بودند
یتیم بودن هرچند سختیهایی داره اما باعث رشد این افراد شد
به هرحال هرچیزی که باشه، چاره توکل و توسل حقیقی هست
وقتی این باشه، در دل همون مشکلات در مسیر درست قرار میگیریم، به آرامش میرسیم و خوب میدونیم که چاره ساز هم خداست.
خیلی مهمه توی مشکلات، چه عملکردی داشته باشیم.
درسته ناراحتی هست و ما انسانیم و قلب داریم اما مسئله اینه که چطور به آرامش برسیم؟ و خدا چه راهی نشون داده برای بیردن رفتن از مشکلات
ما انسانها ذاتا نیازمندیم، و عین فقر و نیازیم. پس باید یک تکیه گاهی داشته باشیم. حالا اگر به آدمها امید ببندیم یا به پول یا هرچیزی و هرکسی غیر خدا(البته جز اهل بیت علیهم السلام که نمایندگان خدا هستند و پناه بردن به اون بزرگواران یعنی پناه بردن به خدا) یعنی به اسباب و علل دل بستیم و اون اسباب و علل هم خودشون نیازمند هستند پس همیشه احساس میکنیم پشتمون خالیه و در نهایت هم به نتیجه ای نمیرسیم
اما وقتی به خدا امید ببندیم یعنی به تنها خالق و قادر امید بستیم که همه تسلیم خدا هستند پس ذره ای دلمون نمیلرزه. از طرفی باید مهربانی خدارو باور کنیم، باید به یقین برسیم که خدا ارحم الراحمینه و مهربانیش بی نهایته و همه جوره خیر و صلاح مارو میخواد. و همه چیز هم دست خودشه
پس با این حساب چقدر به آرامش میرسیم؟
ما اهل بیت علیهم السلام رو داریم که پناه ما هستند تو دنیا و آخرت، ما به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها میگیم مادر، گاهی تصور میشه این یک کلمه تعارفاتی هست وگرنه هیچ کسی به اندازه مادرمون دوستمون نداره، در صورتیکه این مثال مادر خیلی مثال کمیه برای نشون دادن محبت حضرت زهرا(س) به ما، تو روز محشر که هیچ مادری فرزندش رو نمیشناسه چون هرکسی به فکر خودش هست حضرت زهرا(س) به دنبال این هستند که مارو شفاعت کنند.
پس راه رو خدا نشون داده توکل و توسل.
اما اون چیزی که به ما گفتند اینه که اول نمازهامون رو اول وقت بخونیم نماز بسیار بسیار مهمه اگر ما ذره ای از اهمیت نماز رو تو آخرتمون دنیامون تقدیرمون روحمون بدونیم، لحظه شماری میکنیم که اذان بگه و بریم سمت نماز با عشق. ادامه پست بعد