خودش هم خوب میدونه،
بی لیاقت و پر از سیاهیم،
اما خودش هم میدونه که لبریز عشقشم...
من اون لحظه ای که لب‌هامو میخندونه عاشقشم و اون لحظه که غم دنیا بی‌تابم میکنه،عاشق‌ترش میشم...
بزرگترین نعمت زندگی من حضور خودشه،
اینکه میدونم هست تا ابد،
اینکه میدونم دستامو میگیره لبه ی پرتگاه،
اینکه میدونم دوستم داره؛
کافیه برای یه عمر عشق و عاشقی...
من آدم خوبی نیستم؛
پر از لغزش و گناهم،
من رسم بندگی بلد نیستم اما عشق من بنده نوازه...
میخوام ازهمینجا بهش بگم،
تو عزیزترین دارایی زندگی منی،
تنها رفیقم توی این دنیای پوچ،
تو باعث آرامش منی و من با وجود همه ی بدی‌هام ،بی اندازه دوستت دارم...
عشقت تپی قلبم مستدام خدای مهربان من💚🌱❤️
