بیاین یکم حرف بزنم 🙃🥺❤️

آرزومه جای تو باشم 

چی دوست داری؟

موسیقی نقاشی ... چی؟

چون امکانات دارم. تو شهر بزرگ زندگی می کنم، وضع مالیمون خوبه و مادرم صبح تا شب التماس می کنه برم بیرون از خونه ولی نمیرم. اگه مثل تو بودم و شرایطش رو نداشتم حداقل خودمو بابتش سرزنش نمی کردم. هر کاری می تونم بکنم و هیچ کاری نمی کنم 

منم یه مدت اینطوری بودم 

دلیلش این بود که زیاد تو یوتیوب و اینستا میچرخیدم و مسائل دیگه 

کلا حذفشون کردم 

دنبال دلیل حالت باش  کارای کوچیک انجام بده که بهت اعتماد به نفش بده احساس مفید بودن بکنی اصلا حال خودتو خوب کن دیگه اینطوری ناراحت نیستی☹❤

والا دلیلش یکم چیزه 😅

اره دقیقا حس خوبی به ادم نمیده حتی اگه نخوای مثل اونا بشی فقط باعث ادم هی کارای تیک نخورده تو مغزش باشه 

بیخیال اونا باش راه خودتو برو 

لذت ببر ❤

هفده 

یجورایی می ترسم برم

اگه از خونه دور باشم یهو بخوام برم بگیرم بخوابم نمی تونم😂

مسخره است ولی واقعا می ترسم 

علاوه بر اون خیلی زشتم دلم نمی خواد بقیه نگام کنن (نگو کسی زشت نیست من جدا کمونیست نیستم با دروغ حال نمی کنم) ولی ازونجایی که کل عمرم تو خونه حوصلم سر نرفته یسری پیشنهاد دارم برات

اول که گوشی، کتابم باحاله، شمع سازی یه سه ماهی سرگرمت می کنه، خیالبافی کن، رو بقیه کرم بریز، رو کاغذ چرت و پرت نقاشی کن، بنویس، بخواب و درکل سعی کن نمیری 

برنامه ات برای آینده چیه؟ برام خیلی وحشتناکه به هجده برسم و هنوز همه چی همچین باشه (با اینکه یحتمل اتفاق میفته) حالا من یه نقطه کوری دارم 😂 تو منتظر چی هستی؟ چه امیدی داری؟ (حتی در حد خیالبافی)

ولی من از سن خیلی کم اینجوریم 

عموم دو قطبی حاد داشت و افسردگی تو ژنتیکم بود

علاوه بر اون ADHD خیلی شدید و اختلالات اضطرابی هم داشتم. یادم نمیاد جور دیگه ای بوده باشم. مامانم می گفت وقتی کوچیک بودم خیلی بد گریه می کردم تا جایی که اونم باهام گریه می کرده. زبون که وا کردم گفته چته؟ گفتم شکم درد دارم. خلاصه این کل دکترای شهرو حتی شهرای دیگه هم می گرده ولی همشون میگن مشکلی ندارم. تا یه روز یه دکتر میگه مشکلم اعصابه. یعنی جدا از وقتی به دنیا اومدم اینجوری بودم 😂 جدا نمی دونم سر از کجا در بیارم. از طرفی بره ی سر به راهی نیستم و قطعا ازینجا میرم. از طرفی نه خوشگلم نه دیگه موارد رو دارم که ازدواج کنم. از یه طرف دیگه نمی تونم درس بخونم یا برم سر کار. جدا آینده ام وحشتناک نا معلومه و همه بخاطرش مضطربن. نمی تونم با جامعه کنار بیام، نمی تونم دوستی داشته باشم، حتی نمی تونم خیلی هوشیار بمونم ( ADHD ایم بدجور شدیده کلا هپروت زندگی می کنم. یجورایی هم خودم نمی خوام بیام بیرون چون خیالبافی مخدریه که باهاش چیزارو تحمل می کنم) جدا و جدا نمی دونم چه بلایی قراره سرم بیاد. بقیه اگه افسرده هم باشن میگن مثلا یکی میاد میگیرتم یه ظرفی چیزی می شورم زندگی میگذره ولی من اصلا نمی دونم کارم کجا می کشه. اول ممنون گوش میدی چون باید افکارمو مرتب کنم. بعد اینکه امروز تو کورا یکیو پیدا کردم که حس کردم منِ آینده است. داشت خودشو می کشت درست شه من بدبخت حالا تازه قراره مبتلا شم 😂 نمی تونم برم دانشگاه انقدر تو مدرسه زجر می کشیدم که قبول کردن فقط واسه امتحان برم. به معنای واقعی کلمه چهار یا پنج ساله روی کتابامم باز نمی کنم. نمی تونم وا کنم. اگه نمی دونی مغز آدما یاد میگیره به شرایط عادت و از چیزای دردناک لذت ببره تا فرد رو زنده نگه داره و من یجورایی درونا از این وضع لذت می برم با اینکه می خوام تغییر کنم. و روانشناسامم نمی تونن کمکم کنن چون نمی تونم بدون نقاب پیششون باشم. حتی نمی تونن بفهمن مشکلم چیه و معمولا به چیز الکی گیر میدن. بازم ممنون که اینو می خونی. من خیلی راجع به روانشناسی خوندم و اصولا آدم منطقی ایم، پس چیز زرد تحویلت نمیدم. اگه واقعا می خوای تغییر کنی من راهشو بلدم. هم بلدم چیزارو ریشه یابی کنم هم حل( می دونم نیم وجب قدمه ولی کل عمرم تو خونه داشتم راجع به روانشناسی می خوندم) می تونم کمک کنم اگه بخوای( آدما معمولا نمی خوان توهم خواستن دارن و اینم اوکیه) می دونم با خودت میگی اگه بلد بود برای خودش یه کاری می کرد ولی فکر نکنم درک کنی اوضاع تا چه حد ژنتیکیه. خوشحال میشم کمک کنم ولی قبلش باید بگی دردت چیه. افسردگی یه خشم خوابیده است. یه خشم عمیق حل نشده. معمولا آدما یک یا دو ضعف شخصیتی یا اقتصادی یا ظاهری  دارن که ازش خجالت می کشن و همون اوضاعشونو خیط می کنه( شنیدی که میگن اینا درونیه؟ زر می زنن خیلیم بیرونیه) اگه می خوای می تونم یادت بدم اونارو حل کنی یا بفهمی از چی عصبانی هستی (مجددا حلش کنی) 

قبول کردم. می تونی بهم پیام بدی هر وقت آنلاین شدی