اره میفهمم خودمم خیلی عذاب کشیدم...ولی خب خونوادشه دیگه.. من مشاوره هم رفتم....
درکل هرکسی شرایط خودشو داره...
من ولی پشیمونم چون همسرم اخلاقش خوبه مادرش پیره و ماهردو از خونواده هذمون دوریم... بخاطر خونوادش رابطمون سرد شد ارزششو نداشت من نباید خودمو مینداختم وسط
خانواده شوهر منم اینطور بودن بچه ها باهم حرفشون میشد یا دعوا می کردن زود به من میگفتن دخترت فلان کرد خب بابا بچن آدم بزرگ که نیستن ولی من نمیدونم از سادگی از چیه هیچ موقع در مورد هیچی گلایه نکردم نمیدونم کارم درس بوده نبوده همش ریختم تو خودم یا نهایتش با همسرم سرد شدم
امیدوارم هرجا هستی خوشبخت عالم باشی
ما زن ها دست خودمون نیست بعضی وقتا دیگه نمی تونیم با عقل و منطق مسائل رو حل کنیم چون از نظر روحی خیلی بهمون فشار میاد
من هر چی فکر کردم دیدم نمیتونم ای وضع رو تحمل کنم رفت و امدم رو خیلی کم کردم
ببین من یه چیزایی به سرم اومد که اصلا حقم نبود ینی اگر بخوام بگم یه کتاب میشه
الان همیشه به شوهرم میگم اصلا حاظر نیستم دخترم ازدواج کنه که مثل من یه نفر بخواد دلش رو بشکنه و اذیتش کنه
حق دارین به دل بگیری ولی مطمئن باش اینا خیلی سطحی و پیش، پا افتاده است... بابای منم همچین اخلاقی داره مثلا بچه برادرم چیزی بگه مبگه مامانش یادش داده...
این روزام میگذره...
میتونی ساندویچ کنی بهش بدی.. نمیخوره اینجوری؟
نه خودم خودمو انداختم وسط ماجراهای همسرم و خونوادش
بخاطر دخالتاشون با همسرم دعواکردم... نتونستم خودمو کنترل کنم... باید صبر میکردم.. نباید محبتمو از همسرم دریغ میکردم... الان بخام بگم خیلی مفصله ماجراش...
با دعوا اعتراض کردم توهین کردم.. غرزدم..
میتونستم با مهربونی بگم..
حالا البته بقول شما یسری مردا هستن گوش نمیدن ولی همسر من اگه روش کار میکردم میدونستم جواب میداد.. چون ساده است و دلسوز
تو عروسی من تو هر کار من دخالت کردن حتی تو انتخاب رنگ فرش خونم که جز خریدای شوهرم بود ولی چون طرحش رو از فرشی که اونا انتخاب کرده بودن نکردم و یه طرح دیگه برداشتم خواهر شوهرم یه ادایی اومد روترش کرد نه مبارکی نه چیزی. من عروس اول بودم ولی الان برادر شوهرم عقد کرده تو هیچیشون دخالت ندارن همش میگن خودشون میدونن البته هم برادر شوهرم هم جاریم از اون آن که جواب به جواب میشن ولی من وهمسرم اینطور نبودیم احترام بزرگتر داشتیم و رو هرچی فقط سکوت ومن الان وقتی رفتارشون با جاریم و برادر شوهرم می بینم کاملا میسوزم نه اینکه به خدا به جاریم حسودیم بشه نه ولی خب چرا اون موقع اجازه دخالت به خودشون دادن ولی الان رو همون کارا میگن خودشون میدونن
اره واقعا انگار بعدش تازه یاد میگیرن با دختر مردم نباید مثل دشمنشون رفتار کنن میفهمن چطور باید رفتار کنن
مادر شوهرم دختر نداره همیشه میگه آرزو داشتم یکی از پسرام دختر بشه بعضی اوقات به شوهرم میگم شاید من دختر دارم احساس حسادت میکنه به خاطر همین باهام بدرفتاری میکنه
اصلا دوست نداره برم خونه ی مادرم یا اقوام خودم اگه بدم حتما یه حرفی میزنه که دماغم در بیاد در صورتی که وقتی جاریم بره خونه ی مادرش یا اقوامش خوشحال میشه میگه نوه‌هام یه حال و هوایی عوض میکنن
بچه ی من اگه سرما بخوره اصلا نمیان حالی ازش بپرسن فقط مادر شوهرم زنگ میزنه یا اگه بیاد ماسک میزنه که البته کار درستی میکنه این سری دخترم ۳روز بیمارستان بستری بود هیچکدوم از برادر شوهرام و پدر شوهرم یه سر بهش نزدن من از این ناراحت میشم که اگر بچه های جاریم مریض بشن مادر شوهرم میره کمکش شب تا صبح بیدار میمونه یا برادر شوهرم روزی چندبار می ره خونش و اگر کاری داشته باشه انجام میده اما بچه ی من سرما بخوره میترسن بگیرن اصلا نمیان سمتش
خب اگر قرار باشه مریض بشن از بچه های جاریم ممکنه بگیرن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
