من تهرانم و خانوادمم یه شهر دیگه شوهرمم از صبح که میره یکساعت ناهار میاد میره تا ساعت نه و یک شب درمیونم نیس کلا محیط کاری شادی داره و ارتباطش با آدما زیاده ولی من نه حق دارم دوستی داشته باشم نه کلاسی نه هیچ چیز دیگه حتی با خانواده خودشم رفت آمد نداریم و فقط خودش میره سرمیزنه میاد چون اونا از اولم به ازدواج ما راضی نبودن خلاصه توی این شهر بزرگ منم و گوشام بعضی شبا مثل امشب به حدی قلبم مچاله میشه که میرم میشینم تو بالکن یکم هوا بخوره به سرم حق اعتراضم ندارم نه اینکه دعوا کنه هیچی نمیگه کم محلی میکنه جوری که حتی نگاتم نمیکنه چ آرزوهایی واسه زندگی متاهلی داشتم و همشون برباد رفت دلم واسه بغل مامانم و خواهرم به حدی تنگ شده که از صبح ۱۰ بار زنگ زدم بهشون قلبم آروم نمیگیره حتی حق ندارم تنها بمونم خونه خانوادم بعد سه ماه پنجشنبه صبح رفتم خونشون جمعه بعدازظهر برگشتیم کارت پولش دستمه اما حتی یه لوازم ارایش ساده حق خریدشو ندارم چون اینقد بحث میکنه و بهم میگه آشغال خریدی که کوفتت میشه و دل نداری بهش نگاه کن بعد چندوقتم بهش میگم بریم بیرون یکم بچرخیم دلم گرفته میگه نه دیگه تو قرتی شدی و میخوای هرروز ول بچرخی دیگه زن زندگی نیستی و اوووه یه عالمه حرف که همه از بیرون میبینن میگن چ شوهر خوبی اما فقط منم و در و دیوار خونه و تنهایی
خدا ب دلت ارامش بده
منم بدجور دلم پره💔
خدا دل هممونو شاد کنه
ای وای چه بگیم که هر که به طریقی ارامش نداره و تو سختیه الهی خدا دلت رو اروم کنه بزودی
منم دلم پره
دلم گرفته
بمیرم برا دلت منم مثل توام
وای درکت میکنم منظورم تنهاییه
منم خیلی وقتا رفتم تراس یه هوایی خوردم انقد ک همسرم درگیر کار بوده و نتونستم برم بیرون
نمی‌دونم چرا ؟؟ ولی این روزا هیچکس رو نمی‌بینم که دلش شاد باشه.خدا خودش یه نگاهی به همه مون بندازه و غم از دل همه مون برداره
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
42 ثانیه پیش
42 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
